Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/5735 Esas 2020/2572 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : CMK’nın 223/2-e maddesi gereği beraat

Taksirle öldürme suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan ... vekili ile katılanlar ... ve ... vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat: 12:30 sıralarında yerleşim yeri dışı, 90 km hız sınırı olan, iki yönlü, 2 şeritli, 7.90 m genişliğe sahip, virajlı, eğimli, asfalt yolda, müteveffa sürücü ... sevk ve idaresindeki pat pat tabir edilen motorlu vasıta ile seyretmekte iken olay mahalline geldiğinde arkadan gelen plakası ve sürücüsü tespit edilemeyen vasıtanın yol istemesi adına çaldığı klaksondan etkilenerek direksiyon hakimiyetini kaybedip karşı yön şeridine geçtiği sırada kendi istikametinde seyreden sanık sürücü ...’in sevk ve idaresindeki kamyon ile çarpışması neticesinde ... ile patpatda bulunan ...’nin öldüğü, patpatda bulunan ..."nin ise basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandığı olayda; sanığın beraatine karar verilmesine yönelik mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılanlar vekilinin bir nedene dayanmayan, katılan ... vekilinin ise mahallinde keşif yapılması gerektiğine ilişkin yerinden görülmeyen temyiz itirazlarının reddine ancak;
Hükmün gerekçesinde iddianameye konu eylem nedeniyle sanığın kusurunun bulunmadığı belirtilmesine rağmen, hüküm fıkrasında "sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair her türlü şüpheden uzak, cezalandırmaya yeter kesin ve inandırıcı delil elde edilememesi gözönüne alınarak yüklenen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmaması nedeniyle, sanığın müsnet suçtan CMK"nın 223/2-e maddesi uyarınca” sanığın beraatine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 1.fıkrasındaki “sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair her türlü şüpheden uzak, cezalandırmaya yeter kesin ve inandırıcı delil elde edilememesi gözönüne alınarak yüklenen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmaması nedeniyle, sanığın müsnet suçtan CMK"nın 223/2-e” ibaresinin çıkarılarak yerine "sanığın taksire dayalı kusurunun bulunmaması nedeniyle CMK"nın 223/2-c maddesi” ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 10/03/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.