Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6159 Esas 2020/2560 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 51/1, 51/3, 51/8, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki araçla gece vakti aydınlatmanın olmadığı yerleşim dışı tek yönlü iki şeritli yolun sağındaki akaryakıt istasyonundan yola çıkıp düz şerit çizgileriyle belirlenmiş orta refüj aralığından sola dönüş yapmak istediği sırada, soldan gelmekte olan katılan ..."in idaresindeki araçla sanığın aracına çarptığı, kazanın ardından yaralılar araçlardan çıkarılırken aynı istikamette seyir halinde olan ..."ın idaresindeki araçla İsmail"in yol ortasında kazalı duran ve kendisinin de içinde olduğu aracına çarpması neticesinde, İsmail"in basit tıbbi müdahale ile giderilemeycek, katılanlar ..."ün ise basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandıkları olayda, asli kusurlu olan sanığın mahkumiyetine ilişkin yerel mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın cezanın ağır ve orantısız olduğu, zararı gidermek istediğini beyan etmesine karşın mahkemece zarar tespit edilerek kendisine gidermesi için süre verilmediğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Sanığın orta refüjün devamlı çizgi ile belirlenmiş olmasına karşın, orta refüjü geçerek karşı istikamete doğru sola dönüş yapmaya çalıştığı anlaşılmakla, sanık yönünden bilinçli taksir koşullarının oluştuğu ve hakkında TCK"nın 22/3. maddesi hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabule göre de;
1 yıl 3 ay hapis cezasına mahkum edilen ve bu cezası ertelenen sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 51/3. maddesi uyarınca tayin edilecek denetim süresinin, ceza süresinden az olamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, CMUK’un 326/son. maddesi uyarınca sanığın ceza miktarı itibariyle kazanılmış hakkı saklı tutulmak koşuluyla, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi ve halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10/03/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.