Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2021/37843 Esas 2022/15340 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

KARAR
Yerel Mahkemece bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre sanık hakkında görevi yaptırmamak için direnme ve hakaret suçlarından Yerel Mahkemenin 12/12/2006 tarih, 2006/190 esas, 2006/253 sayılı kararı ile mahkumiyet hükümleri kurulup Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 26/02/2013 tarihli ilamıyla o yer Cumhuriyet Savcısı'nın temyiz isteminin sanık hakkında hakaret suçundan kurulan hükme yönelik olduğu belirlenerek, yalnızca bu suç yönünden bozma kararı verildiği, görevi yaptırmamak için direnme suçundan verilen mahkumiyet hükmünün temyiz edilmeksizin kesinleştiğinin anlaşılması karşısında; görevi yaptırmamak için direnme suçundan yeniden kurulan hüküm hukuki değerden yoksun olup, hakaret suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz ile sınırlı olarak dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Sanığa atılı suça ilişkin yasa maddesinde öngörülen cezanın üst sınırı uyarınca, 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e. ve 67/2. maddelerine göre, sanık hakkında 12/12/2006 tarihli mahkumiyet kararı itibariyle, bozma sonrası verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı ile yeniden suç işlediği tarih arasındaki durma süresi de eklendiğinde, suçun tabi bulunduğu 8 yıllık olağan dava zamanaşımının, hüküm tarihinde gerçekleştiği gözetilmeden, kamu davasının düşmesi yerine, yazılı biçimde karar verilmesi,
Kanun'a aykırı, sanık ...’ın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi uyarınca, tebliğnameye aykırı olarak, başkaca yönleri incelenmeksizin HÜKMÜN BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen asli dava zamanaşımı nedeniyle 5237sayılı TCK'nın 66/1-e. ve CMK'nın 223/8. maddeleri gözetilerek DÜŞMESİNE, 16/06/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.