12. Ceza Dairesi 2019/5364 E. , 2020/2554 K.
"İçtihat Metni"Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 62, 58/6, 7. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yolun ıslak olması nedeniyle kazanın meydana geldiği, karşı taraftaki kişilerin yaralanmadığı, alkollü olduğu için iyi savunma yapamadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddine; ancak;
1-Duruşmadan bağışık tutulmaya yönelik bir talebi bulunmayan sanığın, yakalama emri üzerine yakalandığı yer mahkemesince alınan beyanı sırasında, ifadelerini esas mahkemesi huzurunda vermek isteyip istemediği sorulmadan, sanığın CMK"nın 196/2. maddesine aykırı şekilde yapılan sorgusuna dayalı olarak yokluğunda mahkumiyet kararı verilmek suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
2-TCK"nın 89/5. maddesine göre, bilinçli taksirle yaralama suçunun soruşturulmasının ve kovuşturulmasının, aynı Kanunun 89/1. maddesindeki yaralanma hali hariç olmak üzere, şikayete tabi olmadığı, ancak bu suçun şikayete tabi olsun veya olmasın bütün hallerinin CMK"nın 253/1. maddesi gereğince uzlaşmaya tabi olduğu, uzlaşma kapsamında olan suç hakkında soruşturma aşamasında, müştekiler ile sanığa uzlaşma teklifinde bulunulmadığı, CMK’nın 253. maddesi gereğince sanıkla mağdur arasında uzlaştırma işlemleri gerçekleştirilmeden dava açıldığı, kovuşturma aşamasında da, aynı Kanunun 254. maddesi uyarınca bu eksikliğinin giderilmediği anlaşılmakla, mahkemece CMK"nın uzlaşma başlıklı 253 ve 254. madde hükümleri uygulanmak suretiyle sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, uzlaşma işlemleri tamamlanmadan yargılamaya devamla, yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
Mahkemece tekerrüre esas alınan Bursa 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 2011/44 esas, 2011/542 karar sayılı TCK"nın 142/1-e. maddesi gereğince verilen 10 ay hapis cezasına ilişkin ilamın, TCK"nın 58/4. maddesi uyarınca kasıtlı suçlarla taksirli suçlar arasında tekerrür hükümleri uygulanamayacağından tekerrüre esas olmadığı, sanığın adli sicil kaydının incelenmesinde tekerrüre esas başkaca bir mahkumiyetinin de bulunmadığı gözetilmeksizin, sanık hakkında yazılı şekilde tekerrür hükümlerinin uygulanması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 10/03/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
