Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9507 Esas 2020/2549 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9507
Karar No: 2020/2549
Karar Tarihi: 10.03.2020

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9507 Esas 2020/2549 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık tarafından temyiz edilen ve trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan mahkumiyetine karar verilen bir davada, sanığın idaresindeki aracın durdurulması sonucu yapılan kontrolde 3,93 promil alkollü olduğunun tespit edildiği belirtilmiştir. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun daha önce verdiği kararlarda, alınan adli para cezasının ödenmemesi durumunun infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Dosyanın kapsamına, toplanan delillere, kovuşturma sonuçlarına uygun olarak mahkemenin verdiği kararın, sanığın temyiz itirazlarının reddedilerek onanmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri olarak TCK'nın 179/3, 2, 62/1, 50/1-a, 52/2 ve 52/4 maddeleri belirtilmiştir. TCK'nın 179/3 maddesi trafik güvenliğini tehlikeye sokmak suçunu tanımlarken, 2. maddesi bu suçun basit halini açıklamaktadır. 62/1 maddesi ise alkol veya uyuşturucu etkisi altında araç kullanmanın suç olduğunu belirtir. 50/1-a maddesi cezayı arttıran hükümlerden biridir. 52/2 maddesi ise verilen cezanın hüküm fıkrasında belirtilen süre içinde ödenmemesi halinde uygulanan infaz kurallarını açıklar. 52/4 ise adli para cezasının infazının öncelikli olduğunu ifade eder.

12. Ceza Dairesi 2019/9507 E. , 2020/2549 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3, 2, 62/1, 50/1-a, 52/2, 4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki araçla seyir halinde iken kolluk görevlilerince durdurularak yapılan kontrolde 3,93 promil alkollü olduğunun tespit edildiği olayda,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 10/03/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.