Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/24359 Esas 2019/17805 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen karar, süresi içinde davalı vekili tarafından duruşmalı olarak temyiz edilmiş ise de; duruşma gününün taraflara tebliği için tebligat gideri verilmediğinden duruşma isteğinin reddine ve incelemenin dosya üzerinden yapılmasına karar verildikten sonra Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davalı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının alacaklarının ödenmemesi sebebiyle iş akdini haklı nedenle feshettiğini ileri sürerek kıdem tazminatı ile ödenmeyen ücret, yıllık izin ücreti ve fazla çalışma alacaklarını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının mazeret bildirmeden devamsızlık yaptığını ve alacaklarının bulunmadığını beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı noktasında taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Somut olayda; Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davalı tanık beyanları esas alınarak haftalık 6 saat fazla çalışma yapıldığı kabulüne göre hesaplama yapılmıştır. Davacı tanık dinletmemiş dinlenen davalı tanıkları ise davacının teknik servis kısmında haftanın 6 günü 09.00 - 16.30-17.00 saatleri arasında çalıştığını beyan etmişlerdir. Davalı tanıklarının beyanlarından fazla çalışma çıkmamaktadır. Hal böyle olunca ispatlanamayan fazla çalışma alacağının reddi gerekirken kabulü isabetli olmamıştır.
3-Taraflar arasında davacının bakiye ücret alacağı konusunda da uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı dava dilekçesinde 2014 yılı haziran maaşından 600,00 TL, temmuz ayı maaşından ise 742,00 TL ödenmediğinden toplamda 1.342,00 TL ücret alacağı talebinde bulunmuştur. Yargılama sırasında alınan bilirkişi raporunda ise dosyada 2014 yılı Haziran ve Temmuz ayına ait maaş ödemelerine ilişkin herhangi bir belge bulunmadığından davacının 2 aylık tam ücreti hesaplanmış, mahkemece bu hesaba göre hüküm kurulmuştur. Oysaki davacı, dava dilekçesinde ücret alacağına ilişkin talebini sınırlandırmıştır. Bu nedenle davacının ücret alacağı bakımından talebini aşar şekilde hüküm kurulması hatalı olup bozma sebebidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 01.10.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.