Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2016/10766 Esas 2017/582 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma


Yukarıda tarihi, konusu ve tarafları gösterilen hükmün; kısmen bozulmasına-kısmen onanmasına dair Dairemizin 23.02.2016 gün ve 12985-3239 sayılı ilamıyla ilgili taraflarca karar düzeltme isteminde bulunulmakla, evrak okundu, gereği düşünüldü;
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu 1.10.2011 tarihinde yürürlüğe girmiş ise de, bu Kanuna 6217 sayılı Kanunla ilave edilen geçici 3. maddenin (1.) bendinde, Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başlama tarihine kadar, 1086 sayılı Kanunun kanun yollarına ilişkin hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağı hükme bağlandığından, karar düzeltme talebinin incelenmesi gerekmiştir.
1-Temyiz ilamında yer alan açıklamalara göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan karar düzeltme itirazları yersizdir.
2-Yapılan yargılama ve toplanan delillere göre; mahkemece taraflara yüklenen ve gerçekleşen vakıalar dikkate alındığında, davalı-karşı davacı erkeğe atfolunan ve hükme esas alınan kusurlarının, davacı-karşı davalı kadının kişilik haklarını zedeler nitelikte olmadığı ve bu itibarla davacı-karşı davalı kadın yararına manevi tazminat koşullarının oluşmadığı anlaşılmaktadır. O halde, davalı-karşı davacı erkekten kaynaklanan, davacı-karşı davalı kadının kişilik haklarına saldırı teşkil eden bir eylemin varlığı kanıtlanamadığına göre, Türk Medeni Kanununun 174/2. maddesi koşulları oluşmamıştır. Bu durumda, davacı-karşı davalı kadının manevi tazminat isteğinin reddi gerekirken, yazılı şekilde kabulü doğru görülmemiştir. Ne var ki, ilk inceleme sırasında bu husus gözden kaçtığından bozma sebebi yapılmamıştır. Davalı-karşı davacı erkeğin karar düzeltme talebinin bu sebeple kabulüne karar vermek gerekmiştir.
3-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında, davacı-karşı davalı kadın yararına takdir edilen maddi tazminat azdır. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanununun 50 ve 52. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) tazminat takdiri gerekir. Bu yön gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır. Ne var ki, ilk inceleme sırasında bu husus gözden kaçtığından bozma sebebi yapılmamıştır. Bu sebeple davacı-karşı davalı kadının bu yöne ilişkin karar düzeltme talebinin kabulüne karar vermek gerekmiştir.
.../...



SONUÇ: Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 440/4. maddesi uyarınca tarafların karar düzeltme isteminin kısmen kabulüne; Dairemizin 23.02.2016 tarih, 2015/12985 esas ve 2016/3239 karar sayılı kısmen onama-kısmen bozma kararının maddi ve manevi tazminat yönlerinden KALDIRILMASINA, yerel mahkeme kararının yukarıda 2. ve 3. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, diğer yönlere ilişkin karar düzeltme taleplerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple REDDİNE, karar düzeltme harcının istek halinde yatıranlara geri verilmesine oybirliğiyle karar verildi.19.01.2017 (Prş.)