Yargıtay - Hırsızlık - konut dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/2468 Esas 2019/6962 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2468
Karar No: 2019/6962
Karar Tarihi: 10.04.2019

Hırsızlık - konut dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/2468 Esas 2019/6962 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Mahkeme kararı, sanığın kovuşturma aşamasındaki savunmasında bildirdiği son adresine doğrudan MERNİS şerhli olarak tebliğ edilmiştir ve sanık temyiz dilekçeleri vermiştir. Ancak, gerekçeli karar tebliği işlemi usulüne uygun yapılmadığından, ek karar kaldırılarak yapılan incelemeye göre, TCK'nın 53. maddesi ve Anayasa Mahkemesi'nin kararlarına uygun olarak, hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir. Temyiz itirazları reddedilerek hükümler onanmıştır.
Kanun maddeleri: 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2018/2468 E. , 2019/6962 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet, temyiz isteminin reddi

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yokluğunda verilen kararın sanığa, kovuşturma aşamasındaki savunmasında bildirdiği bilinen son adresi olan “Yurtbeyli Mahallesi, Yayla Küme Evleri No... Haymana/Ankara’’ adresine doğrudan MERNİS şerhli olarak 03.02.2016 tarihinde Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre tebliğ edilmesi, bilahare sanık tarafından 03.07.2017 ve 02.11.2017 tarihlerinde temyiz dilekçeleri verilmesi üzerine mahkemece 07.11.2017 tarihli ek kararla, “süresi geçen temyiz isteminin reddine” dair verilen ek kararın sanığa tebliği üzerine sanığın süresinde ek kararı temyiz ettiği, doğrudan MERNİS adresine yapılan gerekçeli karar tebliği işleminin de usulüne uygun olmadığının anlaşılması karşısında; sanığın 03.07.2017 tarihli temyiz isteminin öğrenme üzerine süresinde olduğu kabul edilerek, temyiz isteminin reddine ilişkin 07.11.2017 tarihli ek kararın kaldırılmasına karar verilmek suretiyle yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 10/04/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.