Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/12188 Esas 2019/7656 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/12188
Karar No: 2019/7656
Karar Tarihi: 06.11.2019

Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/12188 Esas 2019/7656 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen 2017/12188 E., 2019/7656 K. sayılı kararda sanık, özel belgede sahtecilik suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, Elektronik Haberleşme Kanunu'nun ilgili maddeleri gözetilmeden hüküm kurulması nedeniyle temyiz talebi kabul edilmiş ve karar bozulmuştur. Elektronik Haberleşme Kanunu'nun, abonelik bilgileri konusunda gerçek dışı belge ve bilgi verilemeyeceği, gerçeğe aykırı evrak düzenlemek veya değiştirmek suretiyle kişinin bilgi ve rızası dışında tesis edilmiş olan aboneliklerin kullanılamayacağı hükümleri özel hüküm niteliğindedir. Ayrıca, TCK'nin 53. maddesi ile ilgili uygulamaların Anayasa Mahkemesi kararına göre yeniden değerlendirilmesi gerekmektedir. Kanun maddeleri: Elektronik Haberleşme Kanunu (5809) 56. maddesi, TCK'nin 7. maddesi, TCK'nin 53. maddesi, 5237 sayılı TCK, 1412 sayılı CMUK.

11. Ceza Dairesi 2017/12188 E. , 2019/7656 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin tahkikat neticelerine uygun olarak tecelli eden kanaat ve takdirine, tetkik olunan dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Hüküm tarihinden önce 10/11/2008 tarihli ve 27050 (Mükerrer) sayılı Resmî Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu"nun 63. maddesinin 10. fıkrası ile 56/2. fıkrasındaki "İşletmeci veya adına iş yapan temsilcisine abonelik kaydı sırasında abonelik bilgileri konusunda gerçek dışı belge ve bilgi verilemez" ve 5. fıkrasındaki "Gerçeğe aykırı evrak düzenlemek veya değiştirmek suretiyle kişinin bilgi ve rızası dışında tesis edilmiş olan abonelikler kullanılamaz" hükmü karşısında; TCK"nin 7. maddesi uyarınca, özel hüküm niteliğinde bulunan 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu’nun 56. maddesindeki düzenleme de gözetilip, sanığa usulüne uygun şekilde ön ödeme ihtarı yapılıp sonucuna göre karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması, yasaya aykırı,
2- Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz talebi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 06.11.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.