Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulu 2020/1164 Esas 2022/36 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
VERGİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No : 2020/1164
Karar No : 2022/36

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : ...Vergi Dairesi Başkanlığı - ...
(...Kurumlar Vergi Dairesi Müdürlüğü)

VEKİLİ : Av. ...

KARŞI TARAF (DAVACI) : ...Anonim Şirketi

VEKİLİ : Av. ...
İSTEMİN KONUSU : .... Vergi Mahkemesinin ...tarih ve E:..., K:...sayılı ısrar kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı tarafından abonelerine sunulan internet protokolü üzerinden televizyon yayımı (IPTV) kapsamında verilen içerik hizmetlerinin özel iletişim vergisinin konusuna girmediğinden bahisle 2013 yılının Temmuz dönemine ilişkin olarak ihtirazi kayıtla verilen beyanname üzerine ödenen özel iletişim vergisinin ihtirazi kayda konu kısmının kaldırılması ile ödenen tutarların ödeme tarihinden itibaren yasal faizi ile iadesine hükmedilmesi istemiyle dava açılmıştır.
.... Vergi Mahkemesinin ...tarih ve E:..., K:...sayılı kararı:
6802 sayılı Gider Vergileri Kanunu'nun 39. maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinde radyo ve televizyon yayımlarının uydu platformu ve kablo ortamından iletilmesine ilişkin hizmetlerin özel iletişim vergisine tabi olduğu hüküm altına alınmıştır.
Davacı Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumundan alınan kablolu ve kablosuz internet hizmeti servis sağlayıcılığı hizmeti, alt yapı işletmeciliği hizmeti ve karasal hatlar üzerinden veri iletim hizmeti verme yetkilendirmelerine sahip olup aynı zamanda Radyo ve Televizyon Üst Kurulundan aldığı yayım iletimi yetkisi kapsamında medya hizmet sağlayıcı kuruluşların yayın hizmetlerinin kablo ortamı üzerinden iletimini sağlamaktadır.
Uyuşmazlık gelişen teknolojik imkanlar ve alt yapıdan faydalanarak internet protokolü (IP) üzerinden televizyon yayımı yapmaya başlayan ve bunun için medya hizmeti sunan ilgili yerlerden muhtelif içerikler satın alarak abonelerine sunan davacının bu içerik sunma hizmetinin özel iletişim vergisine tabi olup olmadığına ilişkindir.
Gider Vergileri Kanunu'nun 39. maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinde sunulan iletim hizmetinin bizzat kendisinin vergilendirildiği açık olup bu durumda iletime konu olan ses, görüntü, işaret veya başka bir içeriğin vergilendirilmesi ise söz konusu değildir.
Ayrıca Anayasa'nın 73. maddesinde ifade bulan vergide kanunilik ilkesi uyarınca kanunun açıkça verginin konusu olarak göstermediği bir hususta yorum ve kıyas yoluyla vergisel yükümlülük ihdas edilmesi mümkün değildir.
Bu durumda ihtirazi kayda konu içerik hizmetine ilişkin olarak yapılan tahakkuk işleminin içeriğe isabet eden kısmında hukuka uygunluk bulunmamakta olup davacının ödediği tutarların faiziyle birlikte iadesi gerekmektedir.
Mahkeme bu gerekçeyle özel iletişim vergisinin ihtirazi kayda konu kısmını kaldırmış, ödenen tutarların ödeme tarihinden itibaren yasal faizi ile iadesine karar vermiştir.
Davalının temyiz istemini inceleyen Danıştay Yedinci Dairesinin 08/04/2019 tarih ve E:2016/2833, K:2019/2466 sayılı kararı:
6802 sayılı Gider Vergileri Kanunu'nun 39. maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinde 406 sayılı Telgraf ve Telefon Kanunu uyarınca Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumuyla görev veya imtiyaz sözleşmesi imzalamak suretiyle veya 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu uyarınca bu Kuruma bildirim yapılması veya bu Kurumca kullanım hakkı verilmesi yoluyla yetkilendirilen veya yetkilendirilmiş sayılan işletmecilerin (kablo tv altyapısı üzerinden teknik olarak verilebilecek her türlü hizmetleri dışında, görev sözleşmesi ile ulusal egemenlik kapsamındaki uydu yörünge pozisyonlarının hakları, yönetimi ve işletme yetkisine sahip olanlar hariç) radyo ve televizyon yayınlarının uydu platformu ve kablo ortamından iletilmesine ilişkin hizmetlerinin % 15 oranında özel iletişim vergisine tabi olduğu belirtilmiştir. Anılan Kanun maddesinin dördüncü fıkrasında ise verginin mükellefinin birinci fıkrada sayılan elektronik haberleşme hizmetlerini sunan işletmeciler olduğu hükme bağlanmıştır.
5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu'nun 3. maddesinde elektronik haberleşme, elektriksel işaretlere dönüştürülebilen her türlü işaret, sembol, ses, görüntü ve verinin kablo, telsiz, optik, elektrik, manyetik, elektromanyetik, elektrokimyasal, elektromekanik ve diğer iletim sistemleri vasıtasıyla iletilmesi, gönderilmesi ve alınması şeklinde tanımlanmış, elektronik haberleşme hizmeti ise elektronik haberleşme tanımına giren faaliyetlerin bir kısmının veya tamamının hizmet olarak sunulması olarak belirtilmiştir.
Anılan mevzuat hükümlerine göre, özel iletişim vergisinin mükellefi elektronik haberleşme hizmetini sunan işletmecilerdir. Elektronik haberleşme ise elektriksel işaretlere dönüştürülebilen her türlü işaret, sembol, ses, görüntü ve verinin çeşitli vasıtalarla iletilmesi, gönderilmesi, alınmasıdır. Buna göre bahse konu işaret sembol ses ve görüntü yani içerikler olmaksızın bir iletimin gerçekleştiğinden bahsetmek de kuşkusuz mümkün değildir.
Bu durumda iletim ve içerik hizmetlerinin bir bütün olarak değerlendirilmesi gerekmekte olup davacı tarafından verilen içerik hizmetleri özel iletişim vergisine tabi olduğundan aksi yönde verilen mahkeme kararında hukuki isabet bulunmamaktadır.
Daire bu gerekçeyle mahkeme kararını bozmuş, davacının karar düzeltme talebini de reddetmiştir.
.... Vergi Mahkemesinin ...tarih ve E:..., K:...sayılı ısrar kararı:
Mahkeme, aynı hukuksal nedenler ve gerekçeyle ilk kararında ısrar etmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: İçerik hizmetlerinin elektronik haberleşme hizmeti kapsamında olduğu, bu nedenle tahakkuk ettirilen verginin içeriğe ilişkin kısmında hukuka aykırılık bulunmadığı belirtilerek aksi yöndeki kararın bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ ...DÜŞÜNCESİ: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, dayandığı hukuksal nedenler ve gerekçe karşısında ısrar kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından, istemin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulunca, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
Danıştay Yedinci Dairesinin yukarıda yer verilen kararının dayandığı aynı hukuksal nedenler ve gerekçeyle ısrar kararının bozulması gerekmektedir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1- Davalının temyiz isteminin KABULÜNE,
2- .... Vergi Mahkemesinin ...tarih ve E:..., K:...sayılı ısrar kararının BOZULMASINA,
3- Yeniden verilecek kararda karşılanacağından, yargılama giderleri hakkında hüküm kurulmasına gerek bulunmadığına,
2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren on beş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 09/02/2022 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

X - KARŞI OY:
Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, dayandığı hukuksal nedenler ve gerekçe karşısında ısrar kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte bulunmadığından, istemin reddi gerektiği oyu ile karara katılmıyoruz.