MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada İzmir 4. Asliye Ticaret Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 08/12/2017 tarih ve 2017/163-2017/1201 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalının müvekkili şirketin ortağı ve yöneticisiyken 13/05/2009 tarihli hisse devir sözleşmesi ile şirket ortaklığından ve yöneticiliğinden ayrıldığını, vergi daireleri tarafından şirketin geriye dönük 5 yıllık defter ve kayıtlarının incelenmesi sonucu 2004 ve 2005 mali yıllarında alınan çeşitli faturaların sahte olduğunun, bunun karşılığı KDV indiriminden faydalanıldığının, fatura bedelleri ödenmediği halde ödenmiş gibi gösterildiğinin tespit edildiğini, şirkete yüklü miktarda vergi, vergi cezası, usulsüzlük cezası, faiz vb kalemlerden oluşan bir ödeme çıkarıldığını, davacı şirketin oluşan zararı en aza indirgemek için "Tarhiyat Öncesi Uzlaşma" isteminde bulunmak zorunda kaldığını, uzlaşma sonucu davacı şirketin 2004 mali yılı için 15.11.2009 tarihinde 105.150,00 TL, 2005 mali yılı için 21.09.2010 tarihinde 67.700,00 TL ödemeyi vergi dairesine yaptığını, 2004 yılı için sahte olduğu tespit edilen bir kısım faturanın düzenleyicisi Em-kır Elektrik Ticaret Ltd. Şti"ye 14.12.2004 tarihli çek ile 94.614,28 TL ödeme yapılmış gibi gösterildiğinin anlaşıldığını, sahte fatura karşılığı ödendiği bildirilen bu paranın söz konusu şirkete ödenmediğini, ancak davacı şirketten tahsil edildiğini ileri sürerek, 2004 yılı mali zararı olan 105.150,00 TL"nin zararın doğduğu tarih olan 15.11.2009 tarihinden itibaren, 2005 mali yılı zararı olan 67.700.00 TL"nin zararın ortaya çıkıp ödendiği tarih olan 21.09.2010 tarihinden itibaren ticari faizi ile birlikte, alınan sahte fatura karşılığı ödenmiş gibi gösterilip ödenmediği inceleme sonucu öğrenilen 94.614,28 TL"nin çekin ödenme tarihi olan 14.12.2004 tarihinden itibaren ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, taraflar arasında yapılan 13/05/2009 tarihli protokol ile müvekkilinin ibra edildiğini, protokolün diğer bir konusunun davalının davacı şirkette bulunan hisselerin tamamını davacı şirket müdürü dava dışı ..."a veya onun göstereceği üçüncü bir kişiye devrinin hüküm ve sonuçlarına ilişkin olduğunu, ibraya ilişkin protokol ve çeklistesi gereğince davacının müvekkilinden isteyebileceği hiçbir hak ve alacağının olmadığını savunarak, davanın yetki, zaman aşımı ve esas yönünden reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma, bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, olayda uygulanması gereken mülga 6762 sayılı TTK"nın 556. maddesinin göndermesi ile 336/5. maddesi uyarınca şirket müdürleri gerek kanundan gerekse ana sözleşmeden kaynaklanan ve yerine getirmedikleri yükümlülüklerinden dolayı şirkete karşı müteselsilen sorumlu olduklarından 2004 ve 2005 yılında düzenlediği bazı faturaların usulsüz olması nedeni ile davacı tarafından Çakabey Vergi Dairesi Müdürlüğü’ne ödenen toplam 172.850,00 TL tutarındaki zararın tamamının şirket müdürü olan davalıdan istenebileceği, çeke dayalı istemin zaman aşımına uğradığı gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, 172.850,00 TL’nin 05/10/2010 tarihinden itibaren ticari faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin isteğin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 8.852,38 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 11/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.