MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Sanığın denetim süresinde kasten yeni bir suç işlemesi nedeniyle hükmün açıklanmasına karar verilirken açıklanan hükümde, Anayasa"nın 141/3, 5271 sayılı CMK"nin 34. ve 230. maddeleri ile Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 05.05.2015 tarih ve 2014/145 Esas sayılı kararı gereğince mahkemenin gerekçeli kararında iddia, savunma, tanık beyanları ve diğer deliller somut olarak açıklanarak suçun öğeleri, kanıtlandığı kabul edilen olaylar denetime elverişli şekilde gösterilerek ve deliller tartışılarak mahkemenin ulaştığı sonuç sanık, katılan, Cumhuriyet savcısı ve diğer okuyan herkesi tatmin edici olması gerekirken, yazılı şekilde eksik ve yetersiz gerekçe ile karar verilerek 5271 sayılı CMK"nin 231/11. ve 232/6. maddelerine aykırı davranılması,
2) Sanık hakkında,...1. Sulh Ceza Mahkemesinin 16/09/2008 tarih, 2008/283 Esas ve 2008/417 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nin 86/2, 86/3-a ve 62. maddeleri gereğince verilen 5 ay hapis cezasının TCK"nin 51. maddesi gereğince ertelendiği, hükmün sanık tarafından temyizi üzerine 5271 sayılı CMK"nin 231. maddesi yönünden değerlendirilmesi gerektiği gerekçesi ile Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 18/11/2013 tarih,.... Esas, 2013/26665 Karar sayılı ilamı ile bozulduğu, bozma sonrası yapılan yargılama sonucunda sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karar verildiği, sanığın denetim süresi içinde kasıtlı bir suç işlemesi nedeniyle mahkemece açıklanması geri bırakılan hükmün aynen açıklanmasına karar verilmiş ise de; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 09.02.2016 tarih, 2014/71 Esas ve 2016/42 Karar sayılı ilamı gereğince, sanığın 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi gereğince kazanılmış hakkı nedeniyle hükmedilen hapis cezasının TCK"nin 51. maddesi gereğince ertelenmesine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
3) Sanığın, savunmasında; mağdurun kendisine sopayla vurması üzerine kavganın başladığını beyan etmesi karşısında, bu hususun mağdur ve tanıklara da sorularak, mahkemece ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenmeye çalışılması, bu hususun tespit edilememesi halinde, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4 - 238 Esas ve 367 Karar sayılı kararı ve bu kararla uyumlu ceza dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, sanık lehine TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunun karar yerinde tartışılmaması,
4) Sanığın eylemini kardeşine karşı gerçekleştirmesi karşısında uygulama maddesi olarak TCK"nin 86/3-a maddesinin gösterilmesi gerektiğinin gözetilmemesi suretiyle CMK"nin 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 14/01/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.