Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/11193 Esas 2015/15095 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/11193
Karar No: 2015/15095
Karar Tarihi: 15.10.2015

Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/11193 Esas 2015/15095 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Söke 1. Asliye Ceza Mahkemesi, 2008/296 Esas, 2012/298 Karar numaralı dava kapsamında tefecilik suçlamasıyla verilen mahkeme kararını inceledi. Sanığın bir kişiye ödünç para vermesinin suçun oluşması için yeterli olduğunu belirterek, birden fazla kişiye ödünç para verilmesinin zincirleme tefecilik suçunu oluşturacağını ifade etti. Bu nedenle, davanın zarar gören mağdurunun aynı kişi olması zorunluluğunun son fıkrasındaki istisnalar haricinde tüm suçlarda zincirleme suç hükümleri uygulanabileceğine dikkat çekti. Hükümleri, CMUK'nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZDU. Kanun maddesi olarak, tefecilik suçunun 5237 sayılı TCK'nın 241. maddesinde, davanın incelendiği dönemde zincirleme suç hükümlerinin uygulanması hakkında değişikliği düzenleyen kanun ise 5377 sayılı Kanun'da yer almaktadır.

5. Ceza Dairesi 2013/11193 E. , 2015/15095 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 5 - 2012/275139
MAHKEMESİ : Söke 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 05/06/2012
NUMARASI : 2008/296 Esas, 2012/298 Karar
SUÇ : Tefecilik

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK"nın 241. maddesinde atılı suçun; "Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi,..." biçiminde tanımlandığı, bu düzenlemeye göre suçun oluşması için sanığın yalnızca bir kişiye ödünç para vermesi yeterli olup, bu işi meslek haline dönüştürüp dönüştürmemesinin öneminin bulunmadığı, tefecilik suçunun ekonomi, sanayi ve ticarete ilişkin suçlar bölümünde topluma karşı suçlar kısmı içinde bulunduğu, 5237 sayılı Yasanın 43/1. maddesi, suçun mağdurunun aynı kişi olmasını suçun zorunlu unsuru haline getirmiş iken, 08/07/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5377 sayılı Kanunun 6. maddesi ile anılan madde ve fıkraya eklenen "Mağduru belli bir kişi olmayan suçlarda da bu fıkra hükmü uygulanır." hükmü ile zincirleme suçun kapsamının genişletildiği ve mağduru aynı kişi olsun ya da olmasın maddenin son fıkrasındaki istisnalar dışındaki tüm suçlarda zincirleme suç hükümlerinin uygulanmasının mümkün hale getirildiği, bu nedenle birden fazla kişiye ödünç para verilmesinin zincirleme biçimde tefecilik suçunu oluşturacağı gözetilmeden yazılı şekilde hükümler kurulması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 15/10/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.