Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2012/2555 Esas 2012/4571 Karar Sayılı İlamı

Davacı vekili; müvekkilinin ... işçisi olduğunu ancak farklı taşeron işçisi olarak gösterildiğini, müvekkilinin davalılara ait iş yerinde çalışmaktayken güvenlik görevlilerince kapıdan alınmayarak iş akdine ... yönetimince son verildiğini belirterek  müvekkilinin işe iadesine hükmedilmesini istemiştir.
Davalılar vekilleri taraf sıfatı yokluğundan davanın reddini  talep etmişlerdir.
Mahkemece; davalılarca akdin geçerli veya haklı nedenlerle sona erdirildiğine ilişkin savunmada bulunulmayıp haklı veya geçerli nedene ilişkin delil ileri sürülmediği,  iş akdine haksız ve geçersiz şekilde son verildiği, davalılar arasında asıl-alt iş veren ilişkisinin bulunduğu anlaşıldığı gerekçesi ile davanın kabulüne  karar verilmiştir.
Karar davalı Heaş vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasında fesih tarihi itibariyle işverence otuz veya daha fazla işçi çalıştırılıp çalıştırılmadığı ve dolayısıyla davacının iş güvencesi kapsamında kalıp kalmadığı uyuşmazlık konusu olup, normatif dayanak 4857 sayılı İş Kanunu’nun 18. maddesidir.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 18. maddesinin birinci fıkrasına göre iş güvencesi hükümlerinden yararlanmak için otuz veya daha fazla işçi çalıştıran iş yerinde çalışmak gerekir. Aynı maddenin dördüncü fıkrasına göre işverenin aynı iş kolunda birden fazla iş yerinin bulunması halinde, iş yerinde çalışan sayısı bu iş yerlerinde çalışan toplam işçi sayısına göre belirlenir. İşçi sayısına ilişkin bu hüküm nispi emredici olduğundan, daha az işçi sayısını öngören sözleşme hükümleri geçerli kabul edilmektedir.  
Otuz işçi sayısının belirlenmesinde fesih bildiriminin işçiye ulaştığı tarih itibariyle belirli-belirsiz süreli, tam-kısmi süreli, daimi-mevsimlik sözleşmelerle çalışan tüm işçiler dikkate alınır.
Somut olayda; davalı şirketin fesih tarihi itibariyle dava konusu iş yerinde ve varsa aynı iş kolundaki diğer iş yerlerinde çalışan işçi sayısı davalılardan ve  SGK’dan sorularak tespit edilmeli, 30 işçi koşulu gerçekleşmişse davanın esasına girilerek sonuca göre karar verilmelidir. Eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 16.03.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.