Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/23772 Esas 2018/9429 Karar Sayılı İlamı

... vekili avukat ... ile ... aralarındaki dava hakkında ... Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 12/05/2016 gün ve 2015/356-2016/185 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

K A R A R
Davacı ... İşletme Müdürlüğü, kurumlarınca yapılan açık arttırmalı orman emvali satışlarında çeşitli partilerin davalı tarafından alındığını, satış kesinleşmesine müteakip, verilen kanuni süreler içerisinde bedel ödenerek malın teslim alınmadığını, bu nedenle ihalenin feshedildiğini, aynı emvallerin daha sonra ikinci ihalede daha düşük bir fiyata satıldığını, ek zarar da dahil olmak üzere toplam alacakları olan 6.325,74 TL’nin temerrüt tarihinden itibaren işleyecek reeskont faiziyle birlikte davalıdan tahsiline yönelik davalarının kabulünü talep etmiştir.
Davalı, davaya cevap vermiştir.
Mahkemece davanın kısmen kabulü ile, 6.262,56 TL"nin davalıdan alınarak davacı kuruma verilmesine karar verilmiş; hüküm, davacı kurum tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL. ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen parasal değer, davanın reddine dair 63,18 TL ye ilişkin olup, bu miktar karar tarihi itibariyle 2.190,00 TL. yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2. fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle davacının miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 16/10/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.