Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/178 Esas 2019/4250 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 11. Asliye Ticaret Mahkemesi"nce verilen 06/04/2015 gün ve 2014/34 - 2015/182 sayılı kararı onayan Daire"nin 09/10/2017 gün ve 2016/2916 - 2017/5158 sayılı kararı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, taraflar arasında sistem kullanım anlaşması bulunduğunu, davalı şirketin iletim hatlarının doğal tekeli olduğunu, bu nedenle davalı ile sistem kullanım anlaşmasının yapılmasının zorunluluk arz ettiğini, davalı tarafından reaktif enerjinin sistemden çekilmesi sırasındaki oluşan değerler nedeniyle cezai şart uygulandığını, yapılan uygulamanın doğru olmadığını, öncelikle ihtar gönderilmesi gerektiğini, ihtar gönderilmediğini ileri sürerek, ödenen bedellerin ödeme tarihinden itibaren avans faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, 11/06/2010 tarihinde sistem kullanım anlaşması imzalandığını, anlaşmanın 10. maddesinde cezai şartın öngörüldüğünü, ihlallerin süreklilik arzetmesi nedeniyle cezai şartın uygulandığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece tüm dosya kapsamına göre, sözleşmenin 10. maddesine göre cezai şartın uygulanabilmesi için öncelikle yapılan ihlal üzerine davalı tarafından gerekli uyarıların yapılması gerektiği, bu şarta uyulmadan tahakkuk ettirilen ve ödenen cezai şartın taraflar arasındaki sözleşmeye uygun gerçekleştirilmediği gerekçesiyle davanın kabulüne dair verilen kararın davalı vekilince temyizi üzerine karar Dairemizce onanmıştır.
Davalı vekili bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 27,10 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 389,49 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davalıdan alınarak Hazine"ye gelir kaydedilmesine, 11/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.