6. Ceza Dairesi Esas No: 2015/9474 Karar No: 2018/2697 Karar Tarihi: 10.04.2018
Yağma - Tehdit - Kasten Yaralama - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2015/9474 Esas 2018/2697 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, yağma, tehdit ve kasten yaralama suçlarından mahkum olmuştur. Yaralama suçundan verilen kısa süreli hapis cezası adli para cezasına çevrilmediği ve zorunlu savunma ücretlerinin sanıktan alınmasına hükmedilmesinin yanlış olduğu gerekçesiyle karar bozulmuştur. Kararda, TCK’nın 50/3 maddesi, TC. Anayasası'nın 90. maddesi, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesi ve Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi detaylı bir şekilde açıklanmamıştır.
6. Ceza Dairesi 2015/9474 E. , 2018/2697 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi SUÇ : Yağma, Tehdit, Kasten Yaralama HÜKÜM : Mahkumiyet
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanık savunmanının temyiz isteminin yağma, tehdit ve kasten yaralama suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik olduğu görülmekle yapılan incelemede;
I- Sanık ... hakkında mağdur ... ...’e yönelik yağma; mağdurlar ... ... ve ...’e yönelik tehdit; suçlarından kurulan hükmün incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hâkimler Kurulunun takdirine göre, sanık ... savunmanının temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA,
II- Sanık ... hakkında mağdur ...’e yönelik kasten yaralama suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
1- 15-18 yaş aralığında bulunan ve Adli Sicil kaydına göre suç tarihinde hapis cezası bulunmayan sanığa verilen kısa süreli hapis cezasının, TCK’nın 50/3 maddesi gereğince adli para cezası veya seçenek yaptırımlardan birine çevrilmesinde zorunluluk bulunduğunun gözetilmemesi,
2- TC. Anayasası"nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK"nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunman ücretlerinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, savunman ücretinin sanık ...’dan alınmasına hükmedilmesi, Bozmayı gerektirmiş, sanık ... savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 10.04.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.