Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2018/5712 Esas 2018/9392 Karar Sayılı İlamı

... ile .... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... ... 4. Tüketici verilen 19/07/2016 gün ve 2015/1464-2016/1669 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Dava, kullanılan kredi nedeniyle değişik adlar altında tahsil edilen masrafların iadesi isteğine ilişkin olup, mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 1.245,00 TL nin tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı banka vekili tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı Yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL. ye çıkarılmıştır. Anılan Yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de, Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Mahkemece kabul kapsamına alınan miktar 1.245,00 TL olup, bu miktar karar tarihi itibariyle 2.190,00 TL. yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı Yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2. fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle davalının miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 15/10/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.