Kötü muamele - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2017/5104 Esas 2019/10206 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/5104
Karar No: 2019/10206
Karar Tarihi: 10.06.2019

Kötü muamele - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2017/5104 Esas 2019/10206 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir kötü muamele davasında sanık mahkum edildi. Ancak, temyiz başvurusu yapıldı. Yerel mahkemenin verdiği hüküm tebliğ edilirken usule aykırılıklar tespit edildi. Bildirilen adresten ziyade MERNİS adresinin kullanılması gerektiği ifade edildi. Ayrıca, gerekçeli kararın Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı'na yöntemince tebliğ edilmediği belirlendi. Bu nedenle, temyiz davası isteği hakkında karar verilmedi ve dosya geri gönderildi. Konuyla ilgili olarak 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10. maddesi, 6099 sayılı Kanun'un 3. maddesi ile eklenen 2. fıkrası ve 6099 sayılı Kanun'un tebliğ imkansızlığı ve tebellüğden imtina başlıklı 21. maddesi ile eklenen 2. fıkrası ile 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun'un 20/2. maddesi uygulanmaktadır.

18. Ceza Dairesi 2017/5104 E. , 2019/10206 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kötü muamele
HÜKÜM : Mahkumiyet

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1- 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10. maddesine 6099 sayılı Kanun"un 3. maddesi ile eklenen 2. fıkrasına göre bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilerek aynı Kanun"un tebliğ imkansızlığı ve tebellüğden imtina başlıklı 21. maddesine 6099 sayılı Kanun"un 5. maddesi ile eklenen 2. fıkrasına uygun olarak adres kayıt sistemindeki adresine tebligat yapılması gerektiği, katılanın bildirdiği adresi yerine MERNİS adresine yapılan gerekçeli kararın tebliğine ilişkin tebligatının usulüne uygun olmadığının anlaşılması karşısında, katılan ...’nın temyiz iradesinin belirlenmesi bakımından gerekçeli kararın usulune uygun olarak tebliğ olunması gerektiği,
2- 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi gereğince, gerekçeli kararın Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yöntemince tebliğ edilmediği,
Anlaşıldığından, sanık ...’nın temyiz davası isteği hakkında bir KARAR VERMEYE YER OLMADIĞINA ve dosyanın, tebliğ işlemleri gerçekleştirildikten ve verilmesi halinde temyiz dilekçesi eklendikten sonra Dairemize yollanılmak üzere, incelenmeksizin karar mahkemesine GERİ GÖNDERİLMESİNE, 10/06/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.