Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2016/5723 Esas 2018/2302 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 17/02/2015 gününde verilen dilekçe ile kasten yaralama eylemi nedeniyle haksız eylemden kaynaklanan manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 11/02/2016 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, kasten yaralama eylemi nedeniyle haksız eylemden kaynaklanan manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, olay tarihinde davalının, müşterek çocuklarının bulunduğu ortamda müvekkilinin koluna, yüzüne ve boynuna bir çok kere vurmak suretiyle boynundan ve kolundan yaraladığını, müvekkilinin şikayeti üzerine davalının ceza mahkemesinde yapılan yargılama sonunda cezalandırıldığını, davalının bu eylemi nedeniyle evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olduğunu, ... Asliye Hukuk Mahkemesinde görülen davada boşandıklarını belirterek, manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davalının davacıyı basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek şekilde yaraladığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya kapsamında yer alan tüm bilgi ve belgeler incelendiğinde; dava konusu eylem tarafların evlilik birliği sürmekteyken meydana gelmiştir. Aynı konu yine taraflar arasında ... Asliye Hukuk Mahkemesinde (aile mahkemesi sıfatıyla) görülerek karara bağlanan 2015/32 esas sayılı boşanma davasında da konu edilmiştir. Dava konusu eylemin 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu"nun 174/1. ve 174/2. maddesi kapsamında değerlendirilmesi gerekir. 4787 sayılı Aile Mahkemelerinin Kuruluş ve Yargılama Usullerine Dair Kanun’un 4/1. maddesi; 4721 sayılı Medeni Kanun’un İkinci Kitabı’ndan Üçüncü Kısım hariç olmak üzere (TMK.md.118-395, 5133 sayılı Kanun md.2-3) kaynaklanan bütün davaların Aile Mahkemesinde bakılacağı, Geçici 1.maddesi de; sonuçlanmamış davaların yetkili ve görevli Aile Mahkemesi’ne devredileceğini hükme bağlamıştır. 6100 sayılı HMK"nın 114. maddesinde mahkemelerin görevinin dava şartı olduğu hüküm altına alınmış olup, aynı Kanun"un 115. maddesinde ise dava şartlarının davanın her aşamasında incelenebileceği belirtilmiştir.
Şu durumda; uyuşmazlığın çözüm yeri aile mahkemesidir. Mahkemece görev yönünden davanın usulden reddine karar verilmesi gerekirken işin esasına girilip karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 26/03/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.