Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/953 Esas 2019/6835 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/953
Karar No: 2019/6835
Karar Tarihi: 09.04.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/953 Esas 2019/6835 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın müştekinin işyerinde iken telefonunu isteyip geri gelmediği olayda hırsızlık suçunu işlediği sonucuna varmıştır. Ancak suç vasfı, kanunda yer alan 142/1-b maddeye göre kabul edilmesi gerektiği halde yanılgıya düşülerek 141/1. maddeye göre uygulama yapılmıştır. Sanığın adli sicil kaydında da uyuşturucu madde bulundurmak suçundan verilen cezasının olduğu ve tedbire uymaması nedeniyle hapis cezasına çarptırıldığı belirtilmiştir. 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 191. maddesi ile değişiklenen ve 5320 sayılı Kanun'a eklenen geçici 7/2. madde uyarınca koşulların oluştuğu takdirde \"davanın düşmesi\" ve \"hükmün açıklanmasının geri bırakılması\" seçeneklerinin yer aldığı vurgulanmıştır. Mahkeme, yapılan duruşmaya ve toplanan delillere göre temyiz itirazlarının reddedilerek hükmün isteme aykırı olarak onanması yönünde karar vermiştir.

2. Ceza Dairesi 2018/953 E. , 2019/6835 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Dosya içerisinde mevcut 23.08.2013 tarihli CD izleme tutanağı ve müştekinin beyanına göre, sanığın müştekinin iş yerinde iken telefonunu isteyip konuşmak bahanesi ile dışarı çıktığı ve geri gelmediği olayda, sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesi kapsamında kabul edilmesi gerekirken, suç vasfının değerlendirilmesinde yanılgıya düşülerek aynı Kanun’un 141/1. maddesi gereğince uygulama yapılması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, UYAP’tan yapılan kontrolde, sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas alınan Adana 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 27.02.2013 tarih ve 2011/1308 - 882 karar sayılı ilamı ile uyuşturucu madde bulundurmak suçundan verilen 1 yıl tedavi veya denetimli serbestlik tedbiri cezasının 24/12/2012 tarihinde kesinleştiği, sanığın tedbire uymaması üzerine Adana 3. Sulh Ceza Mahkemesinin 03.09.2013 tarih, 2012/1282 esas-206 karar sayılı ilamı ile sanığın 1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, bu kararın da 11.10.2013 tarihinde kesinleştiği, suç tarihinden sonra 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun ile değişik 5237 sayılı TCK"nın 191. maddesi ile aynı Kanunla 5320 sayılı Kanun"a eklenen geçici 7/2. maddesi uyarınca koşulları oluştuğu takdirde "davanın düşmesi" ve "hükmün açıklanmasının geri bırakılması" seçeneklerine de yer verilmesi nedeniyle, bu ilamla ilgili uyarlama talep edildiği, bunun üzerine Adana 21. Asliye Ceza mahkemesinin 23.07.2014 tarih, 2012/5 esas sayılı ek kararı ile değerlendirme yapılarak uyarlama yargılaması yapılmasına yer olmadığına karar verildiği anlaşılmakla, tebliğnamedeki (3) no’lu bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Yapılan duruşmaya toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 09/04/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.