MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Dosya içerisinde mevcut 23.08.2013 tarihli CD izleme tutanağı ve müştekinin beyanına göre, sanığın müştekinin iş yerinde iken telefonunu isteyip konuşmak bahanesi ile dışarı çıktığı ve geri gelmediği olayda, sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesi kapsamında kabul edilmesi gerekirken, suç vasfının değerlendirilmesinde yanılgıya düşülerek aynı Kanun’un 141/1. maddesi gereğince uygulama yapılması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, UYAP’tan yapılan kontrolde, sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas alınan Adana 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 27.02.2013 tarih ve 2011/1308 - 882 karar sayılı ilamı ile uyuşturucu madde bulundurmak suçundan verilen 1 yıl tedavi veya denetimli serbestlik tedbiri cezasının 24/12/2012 tarihinde kesinleştiği, sanığın tedbire uymaması üzerine Adana 3. Sulh Ceza Mahkemesinin 03.09.2013 tarih, 2012/1282 esas-206 karar sayılı ilamı ile sanığın 1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, bu kararın da 11.10.2013 tarihinde kesinleştiği, suç tarihinden sonra 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun ile değişik 5237 sayılı TCK"nın 191. maddesi ile aynı Kanunla 5320 sayılı Kanun"a eklenen geçici 7/2. maddesi uyarınca koşulları oluştuğu takdirde "davanın düşmesi" ve "hükmün açıklanmasının geri bırakılması" seçeneklerine de yer verilmesi nedeniyle, bu ilamla ilgili uyarlama talep edildiği, bunun üzerine Adana 21. Asliye Ceza mahkemesinin 23.07.2014 tarih, 2012/5 esas sayılı ek kararı ile değerlendirme yapılarak uyarlama yargılaması yapılmasına yer olmadığına karar verildiği anlaşılmakla, tebliğnamedeki (3) no’lu bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Yapılan duruşmaya toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 09/04/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.