Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2020/143 Esas 2020/3018 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet


Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanığın eylemine uyan 765 sayılı TCK’nin 493/2-son, 522 maddelerinde düzenlenen hırsızlık suçunun gerektirdiği cezanın türü ve üst sınırına göre aynı Kanun’un 102 ve 104. maddeleri uyarınca 10 ve 15 yıllık zamanaşımı sürelerine tabi olduğu; yine sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK’nin 142/2-d, 143/1, 116/4, 119/1-c maddelerinin gerektirdiği cezaların türleri ve miktarlarına göre, aynı Kanun’un 66/1-d, 67/4 maddeleri uyarınca 15 ve 22 yıl 6 ay zamanaşımı sürelerine tabi olduğu; sanık hakkında ilk mahkumiyet hükmünün 12.07.2010 tarihinde kurulduğu, Yargıtay 22. Ceza Dairesinin bozma kararı sonrasında ise son mahkumiyet hükmünün 27.06.2019 tarihinde verildiği anlaşılmakla; dava zamanaşımının dolmadığı belirlenerek yapılan incelemede;
5252 sayılı Yasanın 9/3. maddesi uyarınca sanık yararına olan hükmün önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümlerinin olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağı gözetilerek sanığın eylemlerinin suç tarihinde yürürlükte bulunan 765 sayılı TCK’nin 493/2-son, 522 (hafif kabul edilerek ½ oranında), 59. maddeleriyle, 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK’nin 142/2-d, 143/1, 62, 53 ve 116/4, 119/1-c, 62, 53 maddeleri kapsamında olup, sonucuna göre lehe yasanın saptanması gerektiği dikkate alınmadan 5252 sayılı Yasanın 9/3. maddelerine aykırı davranılması kanuna aykırı ise de uygulama açıkça sanık yararına olduğundan ve karşı temyiz bulunmadığından bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanık ...’un, müşteki ...’e yönelik hırsızlık suçundan hüküm kurulurken 765 sayılı TCK’nin 493/2-son maddesi uyarınca 8 yıl yerine 493/2 maddesi uyarınca 3 yıl hapis cezasına hükmedilmesi, aynı Kanun’un 522. maddesi uyarınca bozma kararı gereği hafif kabulüyle ½ oranında indirim yerine pek hafif kabulüyle bu ceza üzerinden 2/3 oranında indirim yapılarak 1 yıl hapis cezası tayin olunup 765 sayılı TCK’nin 59. maddesi uyarınca bu ceza üzerinden 1/6 oranında indirim yapılarak 10 ay hapis cezasına hükmedilip bırakılması gerekirken “6 kez” 10 ay hapis cezasına hükmolunması, maddi hata olarak kabul edilmiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, uyulan bozma ilamına, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hâkimin takdirine göre, sanık ... müdafiinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiriler dışında usûl ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye aykırı olarak ONANMASINA, 28/02/2020 günü oy birliğiyle karar verildi.