Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/17989 Esas 2020/667 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/17989
Karar No: 2020/667
Karar Tarihi: 14.01.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/17989 Esas 2020/667 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, kasten yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine karar verildiği belirtiliyor. İlk haksız hareketin kim tarafından yapıldığının belirlenememesi sebebiyle haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasında TCK’nin 29. maddesi ve CGK’nin 22.10.2002 tarihli kararı dikkate alındı. Sanık hakkında orantılılık ilkesi gereğince (1/4) oranında indirim yapılması gerekirken, (1/2) oranında indirim yapılarak eksik ceza tayini yapıldığı ve bu nedenle hükümde bozma yapıldığı belirtiliyor. Ancak, yeniden yargılamayı gerektirmediği için TCK’nin 53/1. maddesindeki hak yoksunlukları uygulanmayarak hükmün düzeltilerek onaylanmasına karar verildiği belirtiliyor. Hükümde yer alan kanun maddeleri: TCK’nin 29, 3, 53/4 ve 53/1 maddeleri; 5237 sayılı TCK; 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 321. ve 322. maddeleri.

3. Ceza Dairesi 2019/17989 E. , 2020/667 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
İlk haksız hareketin kimin tarafından yapıldığının belirlenememesi sebebiyle; TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasında CGK"nin 22.10.2002 tarih 2002/4-238 Esas ve 2002/367 Karar sayılı kararı ve TCK"nin 3. maddesi uyarınca orantılılık ilkesi dikkate alınarak sanık hakkında (1/4) oranında indirim yapılması gerekirken, (1/2) oranında indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
Kısa süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 53/4. maddesi uyarınca TCK"nin 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarına karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK"un 322. maddesi gereğince, TCK’nin 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının uygulanmasına dair fıkranın hükümden çıkartılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14/01/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.