Tehdit - kasten yaralama - hakaret - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/6421 Esas 2020/5072 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/6421
Karar No: 2020/5072
Karar Tarihi: 10.03.2020

Tehdit - kasten yaralama - hakaret - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/6421 Esas 2020/5072 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından yapılan yargılama sonucunda, sanık hakkında kasten yaralama suçuna ilişkin kararda öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre hükmün temyiz edilemez olduğu anlaşıldı. Sanık hakkında tehdit suçundan verilen mahkumiyet kararı ile hakaret suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığı kararı verildi. Ancak, sanığın uzlaştırma kapsamında bulunan tehdit suçu ve uzlaşma önerisinin yapılmadığı hakaret suçu yönünden uzlaşma gerektiği anlaşıldı. Ayrıca, sanık hakkında TCK'nın 62. maddesi uygulanırken hesap hatası yapıldığı ve sonuç cezanın fazla tayin edildiği belirtildi. Bu nedenle, hükümler bozuldu ve dosya esas/hüküm mahkemesine gönderildi. Kanun maddeleri ise şöyledir: 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi, TCK'nın 106/1, 62, 2 ve 7. maddeleri, 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi ve 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkrası.

4. Ceza Dairesi 2016/6421 E. , 2020/5072 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, kasten yaralama, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, ceza verilmesine yer olmadığı
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1-Sanık hakkında kasten yaralama suçuna ilişkin kararda öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre, verildiği tarih itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca tebliğnameye uygun olarak, sanık ..."ın TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
2- Sanık hakkında tehdit suçundan verilen mahkumiyet kararı ile hakaret suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığı kararına yönelik temyiz talebine gelince;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
a-02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen TCK"nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu, hakaret suçu yönünden ise, uzlaşma önerisinin yapıldığı tarihte 5271 sayılı CMK"nın 253/3. maddesinde engel bulunduğu gözetilerek, yeni düzenleme karşısında bu suç yönünden de uzlaşma önerisinde bulunulması gerektiği anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
b-Kabule göre de; sanık hakkında TCK"nın 62. maddesi uygulanırken hesap hatası yapılarak sonuç cezanın ""2240 TL"" yerine ""2700 TL"" adli para cezası olarak fazla tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, (b) numaralı bozma nedeni hariç diğer yönleri incelenmeksizin HÜKÜMLERİN 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 10/03/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.