MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 04/04/2017 tarih ve 2015/227 E.-2017/150 K. sayılı kararın davalı TPMK vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 29/03/2018 tarih ve 2017/1502-2018/352 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı kurum vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilince yapılan 2012/68706 sayılı, 36. sınıf mal ve hizmetlerde geçerli, "SAMBA" ibareli marka başvurusunun, Markalar Dairesi Başkanlığınca, 2004/15711 sayılı “SAMBA FINANCIAL GROUP + Şekil”, 2004/15712 sayılı “SAMBA + Şekil”, 2008/03632 sayılı “SAMBA”, 2009/28264 sayılı “SAMBA AL KHAIR” ve 2009/28265 sayılı “SAMBA AL KHAIR ISLAMIC FINANCIAL SOLUTIONS” ibareli markalar mesnet alınarak 556 sayılı KHK’nın 7/1-b maddesi uyarınca 36.01 "Sigorta hizmetleri", 36.02 "Finansal ve pazarlama hizmetleri.", 36.03 "Gayrimenkul komisyonculuğu, müşavirliği ve idaresi hizmetleri." yönünden kısmen reddedildiğini, anılan karara karşı müvekkilince yapılan itirazın ise nihai olarak YİDK tarafından reddedildiğini, kararın haksız ve hukuka aykırı olduğunu, markalar arasında karıştırılma ihtimalinin bulunmadığını, tarafların faaliyet alanlarının farklı olduğunu, markalar kapsamındaki hizmetlerin farklı olduğunu ileri sürerek YİDK"nın 2014-M-11646 sayılı kararının iptalini, başvuru markasının 36. sınıfın tamamı bakımından tescilini talep ve dava etmiştir.
Davalı kurum vekili; markaların ayırt edilemeyecek derecede benzer olduğunu, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili; kurum kararının yerinde olduğunu, iltibas ihtimalinin bulunduğunu, markaların ayniyet derecesinde benzer olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davacının, dava konusu “SAMBA” ibareli markasının emtia listesinden çıkarılan davaya konu çekişmeli hizmetlerin, redde mesnet gösterilen markaların emtia listesinde yer alan hizmetler ile aynı tür olduğu, ancak marka işaretleri arasında 556 sayılı KHK’nın 7/1-b maddesi anlamında ayniyet veya ayırt edilemeyecek derecede benzerlik bulunmadığından markalar arasında 7/1-b
maddesi anlamında iltibas oluşmadığı, YİDK kararının iptali şartlarının oluştuğu, davalı şirkete husumet yöneltilemeyeceği gerekçesiyle, davalı şirket hakkındaki davanın husumet yokluğundan reddine, kurum aleyhine açılan davanın kabulü ile YİDK"nın 27/04/2015 tarih 2015-M-11646 sayılı kararının iptaline karar verilmiştir.
Karara karşı davalı kurum vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre; davalı kurum vekilinin istinaf başvurusunun, ilk derece mahkemesi kararının usul ve esas yönünden kanuna uygun olduğu gerekçesiyle esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davalı kurum vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı kurum vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 10/06/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.