Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın reddine

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Davacı vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Davacı vekilinin 20/11/2015 tarihli dilekçe ile koruma tedbirlerine dayalı tazminat davası açtıktan sonra dosya sunduğu 07/03/2016 tarihli dilekçe ile vekillikten çekildiğini bildirdiği görülmekle, vekillik görevi sona erdiğinden tesis edilen hükmü temyiz etme hak ve yetkisi bulunmadığından, temyiz isteminin, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak REDDİNE,
2-Davalı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Tazminat davasının dayanağını oluşturan Adana 9. Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/9-2015/306 sayılı ceza dava dosyası kapsamında davacının yağma suçundan beraatine hükmedildiği, hükmün temyiz edilmeyerek 04/09/2015 tarihinde kesinleştiği, davacının belirtilen dosyanın konusunu oluşturan eylemden ötürü 30/10/2013-21/03/2014 tarihleri arasında gözaltında ve tutuklu kaldığı, davacının haksız tutuklu kaldığı süreye ilişkin Adana 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 22/12/2015 tarih, 2015/114-2015/88 sayılı ilamı ile lehine 2.845,33 TL maddi, 4.890 TL manevi tazminata hükmedilmiş olmasına karşın, aynı sebebe dayalı, mükerrer olarak iş bu davanın açıldığı görülmekle;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; Adana 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/114-2015/88 sayılı dosyası ile bu dosyanın taraflarının ve konusunun aynı olduğu, davacının talebi ile ilgili olarak önceden verilmiş hüküm bulunduğu mahkemece gerekçeleri gösterilerek davanın reddine karar verilmesinde usul ve kanuna aykırı yön bulunmadığından, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Davanın tümüyle reddedilmesi karşısında, kendisini vekil ile temsil ettiren davalı lehine karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca vekalet ücretine hükmolunması gerektiği, diğer yandan dosyada bulunan 10/12/2013 tarihli vekaletnamenin, davacı vekiline, davacı adına koruma tedbirlerine dayalı tazminat davası açmak hususunda hak ve yetki vereceği, sonradan davacının açılan bu davadan haberinin olmadığını belirtip, muvafakat vermediğini beyan etmesi halinde dahi, yargılama giderlerinin bizzat davacı aleyhine hükmolunması gerektiği gözetilmeden, davacı vekili aleyhine 360 TL vekalet ücretine hükmedilmesi
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün, 3. paragrafındaki “Dava tümden reddedilmiş olmakla davalı hazine vekilinin duruşmalara katılmaması da gözönüne alınarak karar tarihi itibari ile yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifeleri gereğince 360 TL dilekçe yazma ücretinin Av. ..."dan alınarak hazineye verilmesine,” ibaresinin çıkartılarak, yerine, “Karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca 3.600 TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak kendisini vekil ile temsil ettiren davalı ... Hazinesine verilmesine” şeklinde değiştirilmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09/03/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.