MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK"nun 157/1, 52 , 53, 58Maddeleri gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın yokluğunda verilen mahkumiyet hükmünün; 7201 sayılı Tebligat Kanununun 10/2. madde ve fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü karşısında hükmün öncelikle savunmasında beyan ettiği bilinen son adresine tebligat çıkartılması gerekirken doğrudan MERNİS kayıt sistemindeki adresine yapılan tebliğin usule aykırı olmasından dolayı yapılan tebligatın geçerli sayılamayacağı ve sanığın 02/03/2020 tarihli temyiz isteminin öğrenme üzerine ve süresinde olduğu anlaşılmakla temyiz isteminin süre yönünden reddine dair tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiş olup, sanığın katılana karşı işlediği iddia olunan dolandırıcılık suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK."nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dairemizin bozma ilamı üzerine dosyanın uzlaşma bürosuna tevdii edildiği ancak; adı geçen katılana karşı atılı suç açısından taraflar arasında uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanık ve kimlik bilgileri teşpit ediemeyen iki kişinin katılan ..."in yanına gelerek define bulduklarını ancak şehir dışına çıkaramadıkları için definenin bir müddet katılanda kalmasını istedikleri, katılanı kendilerine ortak edeceklerini söyleyerek kendisine bir adet küp ve içerisinde iki küçük heykelcik bıraktıkları daha sonra masraflar için fasılalarla 2.000 TL- 6.000 TL- 4.000 TL olmak üzere toplamda 12.000-TL yi aldıkları, sanığın bu şekilde sahte bir takım eşyaların tarihi nitelikte olduğunu söyleyip katılana teslim ederek hileli davranışlarla katılandan maddi menfaat temin ettiği, bu şekilde üzerine atlılı suçu işlediği iddia olunan somut olayda ;sanık savunması, katılan beyanı, teşhis tutanağı ile tüm dosya kapsamından sanığın mahkumiyetine ilişkin mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Sanığın, bir suç işleme kararının icrası kapsamında katılanlardan birden fazla menfaat temin etmiş olması karşısında; 5237 sayılı TCK"nun 43/1. maddesi uyarınca zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre; sanığın sair temyiz itirazlarının reddine; ancak,
Bozmadan önce verilen Van 4. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2013/324 esas ve 2014/80 karar sayılı ilk hükümde sanık hakkında dolandırıcılık suçundan hüküm kurulurken tekerrür hükümleri uygulanmayıp, anılan hükmün sanık tarafından temyiz edilip aleyhe temyiz bulunmaması nedeniyle, bu hususun 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi gereğince sanık yönünden kazanılmış hak teşkil ettiği gözetilmeden, sanık aleyhine hüküm doğuracak şekilde bozma ilamından sonra yapılan yargılama sonunda, sanık hakkında TCK’nın 58.maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına hükmedilerek CMUK"nun 326/son maddesinde düzenlenen kazanılmış hak ilkesinin ihlal edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanun"un 8.maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK"nın 321.maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hükümden TCK’nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısmın tamamen çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 08/09/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.