Mahkemesi :İş Mahkemesi
Davacı, iş kazası sonucu sürekli iş göremez duruma gelen sigortalıya yapılan yardımların davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, ilâmında belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, taraflar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davanın yasal dayanağı 506 sayılı Kanunun 26. maddesi olup, davalının rücu alacağından sorumluluğu, ancak maddede öngörülen koşulların gerçekleşmesi halinde mümkündür. Bu maddeye dayanan rücu davalarında kusurun belirlenmesinde, mahkemece, öncelikle iş kazasının ne şekilde olduğu, dosya içeriğindeki tüm deliller takdir olunarak, varsa çelişki giderilerek belirlenmeli ve kabul edilen maddi olgular doğrultusunda, kusur oran ve aidiyeti konusunda bilirkişi incelemesine gidilmelidir.
Bilindiği üzere, işçilerin beden ve ruh sağlığının korunmasında önemli olan yön, iş güvenliği tedbirlerinin alınmasının hakkaniyet ölçüleri içinde işverenlerden istenip istenemeyeceği değil, aklın, ilmin, fen ve tekniğin, tedbirlerin alınmasını gerekli görüp görmediği hususlarıdır. Bu itibarla işverenler, mevzuatın kendisine yüklediği tedbirleri, işçilerin tecrübeli oluşu veya dikkatli çalıştığı taktirde gerekmeyeceği gibi düşünceler ile almaktan çekinemeyeceklerdir. Çalışma hayatında süre gelen kötü alışkanlık ve geleneklerin varlığı da, işverenlerin önlem alma ödevini etkilemez. İşverenler, çalıştırdığı sigortalıların beden ve ruh bütünlüğünü korumak için yararlı her önlemi, amaca uygun biçimde almak, uygulamak ve uygulatmakla yükümlüdürler.
Davaya konu somut olayda, sigortalı, freze makinesinde ayar yaparken, kullandığı parçanın geri tepmesi ile elinin kayarak testereye gelmesi sonucu yaralanmıştır. İşverence anılan makinenin hareketli parçalarının sigortalılara zarar vermesini engelleyici koruyucu tertibat yaptırılmadığı gibi, iş güvenliğinin sigortalıların insiyatifine terk edildiği anlaşılmaktadır.
Hükme dayanak yapılan ve makine mühendisi iş güvenliği uzmanınca hazırlanan 17.09.2008 tarihli bilirkişi raporunda; tüm bu önlemleri almayan işveren %30 oranında, sigortalı 26 yaşında 4 yıllık tecrübeli işçi olduğu halde frezede koruyucusuz olarak çalışarak tedbirsiz davrandığı için iş kazasının oluşumunda %70 oranında kusurlu bulunmuştur.
İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Tüzüğünün 4,7,13 ve devamı maddelerde ayrıntılı olarak belirtilen önlemleri alma, uygulama ve kontrol yükümlülüğünün işverene ait olması karşısında, yukarıda açıklanan ilkeler ışığında, davalının sorumluluğunun belirlenmesi için İşçi sağlığı ve İş Güvenliği mevzuatı ile iş kazasının vuku bulduğu iş kolunda uzman bilirkişi yada bilirkişi heyetinden, tarafların kusur oran ve aidiyeti irdelenecek biçimde rapor alınıp irdelenerek, varılacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken, sigortalının “sağlıklı yaşam hakkını” tamamen göz ardı eden, hizmet ilişkisinin dayandığı sosyo-ekonomik boyutu da dikkate almayan ve oluşa uygun olmayan kusur raporunun esas alınarak hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davacı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 30.04.2012 gününde oy birliğiyle karar verildi.