Yargıtay - Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/4910 Esas 2019/7540 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/4910
Karar No: 2019/7540
Karar Tarihi: 05.11.2019

Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/4910 Esas 2019/7540 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sahte fatura kullanma suçundan sanık hakkında mahkumiyet kararı vermiştir. Suç tarihi olarak son beyanname tarihi olan 25.11.2007 tarihi kabul edilmiş ve suç ispatlanmıştır. Mahkeme, sanık için TCK'nin 53. maddesi uygulanmasında Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasının gözetilmesi gerektiği sonucuna varmıştır. Ancak, sanık için zincirleme suç oluştuğu ve TCK'nin 43. maddesi uygulanması gerektiği göz önünde bulundurulmamıştır. Bu nedenle, sanık için maktu avukatlık ücreti tayin edilmemesi kanuna aykırıdır. Mahkeme kararı bozulmuş ve düzeltilerek onanmıştır. Kanun maddeleri: 5237 sayılı TCK'nin 53. ve 43. maddeleri, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nin 321 ve 322. maddeleri.

11. Ceza Dairesi 2018/4910 E. , 2019/7540 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gerekçeli karar başlığında "2007" yılı olarak yazılan suç tarihinin, sahte fatura kullanma suçunda suç tarihi, sahte faturalar hangi vergi türünde kullanılmışsa bu vergiye göre sunulması gereken son beyanname tarihi olacağından, kullanılan son fatura 31.10.2007 tarihli olup, suç konusu faturaların KDV indiriminde kullanılmış olmaları nedeniyle “25.11.2007” olarak mahallinde düzeltilmesi; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Katılan vekilinin temyiz talebinin, sanık hakkında kurulan mahkûmiyet hükmü nedeniyle avukatlık ücreti tayin edilmesi gerektiğine yönelik olduğu anlaşıldığından, aynı takvim yılı içinde birden fazla sahte belge kullanma eyleminin zincirleme suç oluşturduğunun ve sanık hakkında TCK"nin 43. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanık müdafiinin ve katılan vekilinin yerinde görülmeyen diğer temyiz nedenlerinin reddine, ancak;
Sanığın mahkûmiyetine karar verildiği halde, kendisini vekil ile temsil ettiren katılan lehine, hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca maktu avukatlık ücretine hükmolunmaması,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin ve sanık müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasına "katılanın kendisini vekil ile temsil ettirdiği anlaşıldığından, hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca takdir edilen 1500- TL avukatlık ücretinin sanıktan alınıp katılana verilmesine" ibaresinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05.11.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.