MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki hizmet sözleşmesinden kaynaklanan alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.

KARAR

Davacı, davalının evinde 10.09.2008 tarihinden itibaren çalıştığını, iş akdinin 26.07.2013 tarihinde kapıya yapıştırılan bir not ile feshedildiğini, son ücretinin aylık 1.500,00 TL net olduğunu, sigortasının yapılmadığını, bu senenin iznini kullanmadığını belirterek fazlaya dair hakları saklı kalmak üzere 300,00 TL kıdem tazminatı, 100,00 TL ihbar tazminatı, 100,00 TL izin ücretinin en yüksek mevduat faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, işte bulunduğu sırada ve çocuklarının kendisini ziyarete geldiği zamanlarda, davacının onlarla ilgilendiğini, başka işlerde de çalışması nedeni ile özen ve sadakat borcunu yerine getirmediğini, iş akdinin haklı olarak sona erdirildiğini, iş kanunu kapsamında çalışmadığı için kıdem tazminatı talep hakkının olmadığını, haklı sebeple fesih nedeni ile ihbar tazminatı hakkının da olmadığını, izin hakkının doğması için bir yıllık sürenin geçmesi gerektiğini, bu nedenle davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, kısmen kabulüne, TBK 438/2 mad. Göre 9.000,00 TL tazminat, 1.500,00 TL ihbar tazminatı ve 750,00 TL yıllık izin ücreti olmak üzere toplam 11.250,00 TL tazminatın dava tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin taktirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davacının, 10.09.2008 – 26.07.2013 tarihleri arasında davalının yanında ev hizmetlerinde çalıştığı anlaşılmaktadır.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının davalı yanında son yıl çalışması karşılığında yıllık izin kullanmaya hak kazanıp kazanmadığında toplanmaktadır. Mahkemece, davacının yıllık izin ücreti almaya hak kazandığı kanaati ile bu talebi yönünden davanın kabulüne yönelik yazılı şekilde karar verilmiştir.
Dava, fesih tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun 393. ve devamı maddelerinde düzenlenen hizmet aktinden kaynaklanmakta olup, TBK"nunun 422. Maddesi’nde ‘İşveren, en az bir yıl çalışmış olan işçilere yılda en az iki hafta ve onsekiz yaşından küçük işçiler ile elli yaşından büyük işçilere de en az üç hafta ücretli yıllık izin vermekle yükümlüdür.’ hükmü yer almaktadır. Bu hüküm karşısında davacının son yıl, bir yıldan az çalışması olduğu için yıllık izin kullanmaya veya kullanamadıysa bunun ücretini almaya hak kazanamadığı anlaşılmaktadır. Mahkemece, davacının yıllık izin ücreti talebinin reddi gerekirken, eksik inceleme ve yanlış değerlendirme sonucu yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte yazılı nedenlerle davalının 2. bendin kapsamı dışındaki sair temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle temyiz edilen hükmün davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 11/10/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.