Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2012/246 Esas 2012/3542 Karar Sayılı İlamı

1.Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı iş sözleşemsinin işverence sonlandırılması sebebiyle fazla mesai, prim alacağı ve işe iadeden doğan  alacaklarının davalıdan tahsili  isteminde bulunmuştur.
Davalı davacıya tüm haklarının eksiksiz ödendiğini işyerinde yönetici konumunda olduğundan fazla mesai ücreti ve prim isteminde bulunamayacağını ileri sürerek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davacı işe iadeden doğan alacaklardan vazgeçtiğinden bu istemlerin reddine, prim ve fazla mesai alacaklarının koşulları bulunmadığından reddine karar verilmiştir
Hüküm davacı  tarafından temyiz edilmiştir.
Dosya içeriğinden  ve mahkeme gerekçesinden  davacının ilk olarak davalı işyerinde  27.02.2006 tarihinde  pazarlama elemanı olarak işe başladığı bir süre çalıştıktan sonra bölge müdür olduğu anlaşılmaktadır. Mahkemece davacının üst düzey yönetici olarak görev yaptığı dönem için verilen ret kararı doğru isede pazarlama elemanı olarak çalıştığı dönem  için  fazla mesai alacağının belirlenmemesi isabetsiz olmuştur. Öncelikle davacının bölge müdürü olarak görevlendirildiği tarih belirlendikten sonra işe girdiği tarihten bölge müdürü olduğu tarihler arasındaki pazarlamacılık yaptığı dönem için fazla mesai alacağının hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 08.03.2012gününde oybirliğiyle karar verildi.