17. Hukuk Dairesi Esas No: 2016/10132 Karar No: 2019/4495 Karar Tarihi: 10.04.2019
Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2016/10132 Esas 2019/4495 Karar Sayılı İlamı
17. Hukuk Dairesi 2016/10132 E. , 2019/4495 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı ... vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacılar vekili, 10/05/2009 tarihinde sürücü ..."in kavşakta kendisine kırmızı ışık yanmasına rağmen durmadan, kavşağa yeşil ışıkta giren sürücü ..."ın sevk ve idaresindeki araca çarparak maddi hasarlı ve yaralamalı trafik kazasına sebebiyet verdiğini, müvekkili ..."ın yaralandığını, müvekkili ..."ın ise basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek şekilde yaralandığını, belirterek müvekkili ... için 10.000,00 TL manevi tazminatın kaza tarihi olan 10/05/2009 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile müvekkiline verilmesini, müvekkili ..."ın kaza dolayısıyla yaşadığı acı, ıstırap ve üzüntünün hafifletilmesine matuf müvekkili ... için 30.000,00 TL manevi tazminatın kaza tarihi olan 10/05/2009 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile yargılama giderleri ile ücreti vekaletin karşı tarafa tahmiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir. Davalı vekili davanın reddi gerektiğini savunmuştur. Mahkemece, toplanan delillere göre, davanın kısmen kabulü ile davacı ... için 12.000,00 TL manevi tazminatın, davacı ... için 2.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihi olan 10/05/2009 tarihinden itibaren
yasal faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, karar verilmiş; hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir. 1-6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3/2.maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL’ye çıkarılmıştır. Temyize konu kararda, davacı ... için 2.000,00 TL manevi tazminat yönünde hüküm tesis edilmiş olup; karar, anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden, davalı aleyhine kabul olunan dava kısmının değeri davacı ... için hükmedilen manevi tazminat bakımından kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davacı ... lehine hükmolunan manevi tazminata yönelik temyiz isteminin reddine dair karar vermek gerekmiştir. 2-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davalı vekilinin diğer tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir. SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz istemlerinin mahkeme hükmünün belirtilen yönlerden kesin olması nedeniyle REDDİNE,(2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin diğer tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda dökümü yazılı 580,62 TL kalan onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına 10/04/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.