Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/1310 Esas 2019/6767 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/1310
Karar No: 2019/6767
Karar Tarihi: 08.04.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/1310 Esas 2019/6767 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği karara göre, sanıklar mala zarar verme ve hırsızlık suçlarından mahkum edilmiştir. Ancak 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun geçici 2. maddesi gereği doğrudan hükmolunan adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanıkların bu yönde temyiz talepleri reddedilmiştir. Hırsızlık suçundan mahkum olan sanıkların hak yoksunluklarının infaz aşamasında uygulanması ve diğer temyiz itirazlarının reddedilmesi sebebiyle hükümler onanmıştır. Ancak, sanık hakkında bir kanun maddesinin uygulanması talep edilmesine rağmen bu maddenin uygulanmaması ihtimaline karşı ek savunma hakkı verilmemesi nedeniyle sanığın savunma hakkının kısıtlandığı belirtilerek kararın bozulması gerektiği kanaatine varılmıştır. Kanun maddeleri ise şu şekildedir:
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun geçici 2. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi ve Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihli kararı
- 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2018/1310 E. , 2019/6767 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Sanıklar hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümlerin incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanık ... müdafii ve sanıklar ... ile ...’ın temyiz istemlerinin CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2- Sanıklar ... ve ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlerin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
3- Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
İddianamede, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 168/1. maddesinin uygulanması talep edildiği halde, sanığa 5271 sayılı CMK’nın 226. maddesi uyarınca anılan maddenin uygulanmaması ihtimaline binaen ek savunma hakkı verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması suretiyle sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 08/04/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.