3. Ceza Dairesi Esas No: 2019/7953 Karar No: 2019/15755 Karar Tarihi: 12.09.2019
Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/7953 Esas 2019/15755 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, sanığın eşine karşı kasten yaralama suçundan mahkumiyet kararı vermiştir. Ancak, denetimli serbestlik tedbirinin süresinin de belirlenerek infaz yetkisinin kısıtlanması hatalıdır ve bu nedenle karar bozulmuştur. Yeniden yargılama gerektirmediği için hüküm TCK'nin 58. maddesinin uygulandığı paragrafında yer alan “1 yıl süreyle” ibaresinin hüküm metninden çıkarılarak düzeltilerek onanmıştır. Kanun maddeleri ise şöyledir: 6284 sayılı Kanun'un 2/1-d ve 20/2 maddeleri, 5271 sayılı CMK'nin 35/2, 260 ve 237/2 maddeleri, 5237 sayılı TCK'nin 53., 58/6 ve 7. maddeleri ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 108. maddesi.
3. Ceza Dairesi 2019/7953 E. , 2019/15755 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak; Gereği görüşülüp düşünüldü: UYAP"tan yapılan kontrolde sanığın gerekçeli karar tebliği tarihinde Silivri L Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda bulunması sebebiyle yapılan tebligatın usulsüz olduğu, eski hale getirme ve öğrenme üzerine vaki temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek ve sanık hakkında eşine karşı kasten yaralama suçundan açılan kamu davasında, 6284 sayılı Kanun"un 2/1-d ve 20/2. maddeleri uyarınca ... Bakanlığının bu suçun zarar göreni olduğu, mahkemece verilen hükmün, 5271 sayılı CMK"nin 35/2, 260, 6284 sayılı Kanun"un 2/1-d ve 20/2. maddeleri gözetilerek, ... Bakanlığına tebliği üzerine, süresi içinde sanık hakkındaki hükmü temyiz ederek katılma iradesini ortaya koyduğu anlaşılmakla, 5271 sayılı CMK"nin 237/2. ve 260. maddesi uyarınca ... Bakanlığının kamu davasına katılan olarak, vekilinin ise katılan vekili olarak kabulüne karar verilerek yapılan incelemede: Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır. Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak; 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 108. maddesi uyarınca mükerrirler hakkında denetim süresini belirleme ve gerektiğinde uzatma görevi hükmü veren mahkemeye değil, hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da değerlendirerek koşullu salıverme ile ilgili kararı verecek olan mahkemeye ait olacağı gözetilmeden, hükümlülük kararında mükerrir olan sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 58/6, 7. madde ve fıkrası uyarınca "mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirlerinin uygulanmasına" karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken, denetimli serbestlik tedbirinin süresinin de belirlenerek infaz yetkisinin kısıtlanması, Bozmayı gerektirmiş, sanık ... katılan kurum vekilinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenden dolayı 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK’un 322. maddesi gereğince, hükmün TCK"nin 58. maddesinin uygulandığı paragrafında yer alan “1 yıl süreyle” ibaresinin hüküm metninden çıkarılarak hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12.09.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.