Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2022/7743 Esas 2022/16664 Karar Sayılı İlamı

KARAR

Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan mahkumiyet ile sanık ... hakkında tehdit suçundan beraatine dair Ankara Batı 7. Asliye Ceza Mahkemesince verilen, 14/07/2015 gün ve 2014/676 esas 2015/634 karar sayılı hükümlerin sanık ... ve katılan ... müdafisi/vekili tarafından temyizi üzerine,
Dairemizin 08/12/2021 gün ve 2019/5121 esas, 2021/28894 sayılı kararıyla;
''Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1-Sanık ... hakkında katılan ...'ya yönelik kasten yaralama suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karara karşı; yalnızca itiraz yolu açık ve dolayısıyla yapılan başvurunun bu doğrultuda değerlendirilmesinin gerekli bulunduğu,
Anlaşıldığından, sanık ... müdafisinin tebliğnameye uygun olarak, temyiz davası istemi hakkında KARAR VERMEYE YER OLMADIĞINA,
2-Sanık ... hakkında katılan ...'e yönelik tehdit suçundan kurulan beraat hükmüne ilişkin temyiz talebine gelince:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede:
Eyleme ve yükletilen suça yönelik, katılan ... vekilinin temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 08/12/2021 tarihinde oy birliğiyle'' karar verilmiştir.
İTİRAZ NEDENLERİ:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 18/04/2022 tarih ve KD - 2022/36380 Karar Düzeltme sayılı yazısı ile;
''İtiraza konu uyuşmazlık, katılan sanık ... hakkında diğer katılan sanık ...'ya yönelik kasten yaralama suçundan verilen kesin nitelikteki doğrudan para cezasının itiraza tabi olup olmadığına ilişkindir.
Bilindiği üzere, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince hüküm tarihi itibariyle uygulanma zorunluluğu bulunan 1412 sayılı CMUK’nun 305. maddesi uyarınca
1 - İkimilyar liraya kadar (ikimilyar dahil) para cezalarına dair olan hükümler,
2 - Yukarı sınırı onmilyar lirayı geçmeyen para cezasını gerektiren suçlardan dolayı verilen beraat hükümleri,
3 - Bu Kanun ile sair kanunlarda kesin olduğu yazılı bulunan hükümler,
Kesin olup, bu hükümler hakkında temyiz kanun yoluna başvurulamaz. “İkimilyar liraya kadar (İkimilyar dahil) para cezalarına dair olan hükümlerin” temyiz edilemeyeceğine ilişkin 1412 sayılı CMUK'nun 305. maddesinin 2. fıkrasının 1. bendinin, Anayasa Mahkemesinin 07.10.2010 tarihinde yürürlüğe giren 23.07.2009 gün ve 65–114 sayılı kararı ile iptal edilmesinden sonra verilen, ister hapis cezasından çevrilen, ister doğrudan hükmolunan adli para cezasına ilişkin mahkûmiyet hükümlerinin 14.04.2011 tarihine kadar hiçbir miktar gözetilmeksizin, 14.04.2011 gün ve 27905 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 23. maddesi ile 5271 sayılı CMK'nun 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde, “hapis cezasından çevrilen adlî para cezaları hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen 3.000 Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı istinaf yasa yoluna başvurulamayacağı” şeklinde yapılan değişiklik ve aynı kanunun 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Yargılaması Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen, “bölge adliye mahkemeleri faaliyete geçinceye kadar hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen üçbin Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı temyiz yoluna başvurulamaz” şeklindeki geçici 2. madde gözönünde bulundurulduğunda, 14.04.2011 tarihinden sonra, ancak doğrudan hükmolunan 3.000 Türk Lirasından fazla adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümlerinin temyizinin mümkün hale geldiği konusunda bir tereddüt bulunmamaktadır.
Yukarıda yapılan açıklamalar çerçevesinde, Sanık ... hakkında hakkında kasten yaralama suçundan TCK 86/2, 29/1, 62 md 83 Gün Adpc ve 52/2 md 1660 TL Adpc doğrudan adli para cezasıyla cezalandırılmasına karar verildiği ve hakkında C.M.K'nun 231/5 maddesinin uygulanmadığı gözönüne alındığında,
Sanık ... müdafiinin temyiz istemiyle ilgili olarak verilen mahkumiyeti ilişkin yapılan inceleme sonucunda Dairece, Sanık ... hakkında tayin edilen adli para cezasının tür ve miktarı itibariyle verilen hükmün, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanuna eklenen geçici 2. madde gereğince kesin nitelikte olup temyizi mümkün olmadığından, Katılan sanık ... müdafiinin temyiz talebinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince istem gibi reddine karar verilmesi gerekirken, hukuki yanılgı sonucunda,
Yüksek Dairece, sanık ... hakkında katılan ...'ya yönelik kasten yaralama suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karara karşı; yalnızca itiraz yolu açık ve dolayısıyla yapılan başvurunun bu doğrultuda değerlendirilmesinin gerekli bulunduğu, anlaşıldığından, sanık ... müdafisinin temyiz davası istemi hakkında Karar Verilmesine Yer Olmadığına, dosyanın mahalline gönderilmesine karar verildiği nedenle,
Yüksek Daire kararına karşı, sanık ... hakkında 5271 sayılı Kanun’un 308. maddesi uyarınca itiraz olağanüstü kanun yoluna başvurulmuştur.
SONUÇ VE İSTEM : Yukarıda açıklanan nedenlerle;
1.İtirazımızın KABULÜ ile,
2.Yargıtay 4. Ceza Dairesi'nin 08/12/2021 tarihli ve 2019/5121 Esas, 2021/28894 Karar sayılı karar ve katılan sanık ... hakkında katılan ...'ya yönelik kasten yaralama suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karara karşı; yalnızca itiraz yolu açık ve dolayısıyla yapılan başvurunun bu doğrultuda değerlendirilmesinin gerekli bulunduğu, anlaşıldığından, sanık ... müdafisinin temyiz davası istemi hakkında Karar Verilmesine Yer Olmadığına yönelik kararın KALDIRILMASINA,
3.Ankara Batı 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 14/07/2015 tarih ve 2014/676 Esas ve 2015/634 Karar sayılı ilamıyla, Sanık ... hakkında yaralama suçundan müdafisinin temyiz istemiyle ilgili sanık ... hakkında tayin edilen adli para cezasının tür ve miktarı itibariyle verilen hükmün, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanuna eklenen geçici 2. maddesi gereğince kesin nitelikte olup temyizi mümkün olmadığından, katılan sanık ... müdafiinin temyiz talebinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince REDDİNE,
4.İtirazımız yerinde görülmediği takdirde, 5271 sayılı Kanun’un 308/3. maddesi uyarınca bir karar verilmek üzere dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi,
Arz ve talep olunur.'' şeklinde istemde bulunulması üzerine dosya Dairemize gönderilmekle, incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazı yerinde görülmekle, 6352 sayılı Kanunun 99. maddesiyle eklenen 5271 sayılı CMK'nın 308. maddesinin 3. fıkrası uyarınca İTİRAZIN KABULÜNE,
Sanık ... hakkında katılan ...'ya yönelik kasten yaralama suçu yönünden Dairemizce verilen 08/02/2021 tarih ve 2019/5121 esas, 2021/28894 karar sayılı kararının sınırlı olarak KALDIRILMASINA,
Ankara Batı 7. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 14/07/2015 tarih ve 2014/676 esas, 2015/634 karar sayılı hükmün yeniden incelenmesi sonucu;
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, dosya görüşüldü:
Sanık ... hakkında katılan ...'ya yönelik kasten yaralama suçuna ilişkin kararda öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre, verildiği tarih itibarıyla hükmün temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddeleri uyarınca sanık ... müdafisinin tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ İSTEMİNİN REDDİNE,
Dairemizin 08/12/2021 tarih ve 2019/5121 esas ve 2021/28894 sayılı kararının diğer bölümlerinin aynen korunmasına, 04/07/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.