Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2022/8740 Esas 2022/16665 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Ceza yargılamasının en önemli ilkelerinden biri olan "şüpheden sanık yararlanır" ilkesi uyarınca, sanığın üzerine atılı suçtan cezalandırılmasının temel koşulu, suçun kuşkuya yer vermeyen bir kesinlikle ispat edilmesidir. Gerçekleşme şekli kuşkulu ve tam olarak aydınlatılmamış olaylar ve iddialar sanık aleyhine yorumlanarak mahkumiyet hükmü kurulamaz. Ceza mahkumiyeti yargılama aşamasında toplanan ihtimali kanıya değil, kesin ve açık bir ispata dayanmalıdır. Bu ispat hiçbir kuşku ve başka türlü bir oluşa olanak vermeyecek açıklıkta olmalıdır.
Bu açıklamalar ışığında, tarafların aile içi bir mesele nedeniyle tartıştıkları somut olayda, sanığın aşamalarda suçlamayı kabul etmemesi, mağdur ...'ın aşamalarda sanığın bıçakla tehdit ettiğine dair herhangi bir beyanının bulunmaması, hükme esas alınan tanık ...'ın kovuşturma aşamasındaki beyanından farklı olarak soruşturma aşamasındaki beyanında olayı görmediğini, sanığın annesi olan mağdur ...'i darp ettiğini öğrendiğini, annesini hastaneye götürdüğünü, sonrasında sanığa durumu sorduğunda kendisini öldürmekle tehdit ettiğini beyan etmesi ancak elinde bıçak olduğuna dair anlatım bulunmaması, anlatımlar arasında çelişki bulunması karşısında, sanığın mağdurlara yönelik ele geçirilemeyen bıçağı kullandığına dair mağdurların soyut beyanı dışında her türlü şüpheden uzak, kesin bir delilin bulunmadığı gözetilmeden, sanık hakkında yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Kabule göre de;
a)Olayın çıkış sebebine dair tarafların karşılıklı iddiaları ve dosya kapsamına göre ilk haksız hareketin kimden geldiğinin şüpheye yer bırakmayacak şekilde tespit edilemediğinde sanık hakkında haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiği yönündeki Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22/10/2002 tarih ve 2002/4-238-367 E-K sayılı kararı doğrultusunda, haksız tahrik hükümlerini düzenleyen TCK’nın 29. maddesi kapsamında bir değerlendirme yapılmadan sanık hakkında hüküm kurulması,
b)Mağdurların ve tanığın, sanığın psikolojik sorunları olduğunu beyan etmeleri karşısında, sanığın suç tarihi itibarıyla TCK'nın 32. maddesi uyarınca “akıl hastalığı nedeniyle, iş bu dosyaya konu işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılayıp algılayamadığı veya bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin azalmış veya önemli derecede azalmış olup olmadığı” konusunda, yöntemince rapor alınarak, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık ...'ın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnameye uygun olarak HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 04/07/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.