MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, müvekkili ile davalı arasında düzenlenen 09.02.2010 tarihli mail order sözleşmesi (sanal pos) uyarınca sanal pos hizmeti aldıklarını, 1 yıla yakın süre boyunca bu hizmeti kullandıklarını fakat davalının 25.01.2011 tarihinde herhangi bir uyarı yapmadan ve haber vermeden hizmeti sona erdirdiğini, müvekkilinin hizmetin kesilmesinden önceki satış gelirleri ile sonrasındaki satış gelirleri arasındaki farkın ve hizmet verilememesi sebebiyle uğranılan zararların müşteri kaybı da dikkate alınarak fazlaya dair hakların saklı kalması şartıyla şimdilik 8000 TL"lik kısmının tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir
Davalı vekili, davacının bu süre içinde başka bir bankadan pos hizmeti kullanıp kullanmadığının tespit edilmesi gerektiğini, kullanması halinde zararın oluşmayacağını, müvekkili ile davacı arasındaki sözleşme uyarınca müvekkilinin söz konusu hizmeti neden göstermeksizin feshetme hakkının bulunduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, yapılan yargılama ve benimsenen bilirkişi raporlarına göre, sözleşmedeki fesih hakkının tek yanlı olduğu ve BK 20. madde gereğince sözleşmeye yazılmamış kabul edilmesi gerektiği, bu sebeple davalının tek yanlı fesih iradesinin haksız olduğu, tespit edilen zararının 5.221,27 TL bulunduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Davacı ile davalı banka arasında 09.02.2010 tarihli davacının ticari işletmesi ile ilgili ticari hizmetler sözleşmesi imzalandığı, bu sözleşme uyarınca davalı banka tarafından davacı şirkete sanal pos hizmeti verildiği anlaşılmaktadır. Taraflar arasındaki ticari nitelikteki bu sözleşmenin 292. maddesinde bankanın tek taraflı olarak fesih yetkisinin bulunduğu anlaşılmıştır. Ticari sözleşmedeki bu hüküm tarafları bağlayıcı niteliktedir. Mahkemece bu şartın genel işlem şartları uyarınca geçersiz olduğu kabul edilerek yazılı şekilde karar verilmesi doğru olmamış, mahkeme kararının bozulması gerekmiştir.


SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün temyiz eden davalı yararına BOZULMASINA, bozma sebebine göre diğer temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, peşin harcın istek halinde iadesine, 15/02/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.