Sahte fatura düzenleme - Tefecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/7219 Esas 2019/7522 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/7219
Karar No: 2019/7522
Karar Tarihi: 05.11.2019

Sahte fatura düzenleme - Tefecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/7219 Esas 2019/7522 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, sahte fatura düzenlemek ve tefecilik suçlarından dolayı mahkum edilmiştir. Ancak, dava şartı olan mütalaanın dava dışı bir kişi adına düzenlenmesi ve sanık hakkında yeterli bir mütalaanın bulunmaması nedeniyle, Vergi Dairesi Başkanlığından konuyla ilgili görüş istenmeden hüküm verilmesi yasaya aykırıdır. Sanığın kredi kartı sahiplerinin nakit ihtiyaçlarını karşılamak için POS cihazlarını kullanması, tefecilik suçunu ve aynı zamanda gerçeğe aykırı olarak harcama belgesi düzenlemek suçunu oluşturmuştur. Ancak, her iki suç için öngörülen cezaların aynı olması nedeniyle, özel norm ilkesi gereği sadece harcama belgesi düzenlemek suçundan hüküm verilmesi gerektiği göz önüne alınmadığı için, mahkumiyet kararı bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 367. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 241. ve 44. maddeleri
- 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu'nun 36. maddesi

11. Ceza Dairesi 2016/7219 E. , 2019/7522 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme, Tefecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-213 sayılı VUK"nin 367. maddesi gereğince dava şartı olan 29.03.2011 tarih ve 2011/122 sayılı komisyon mütalaasının dava dışı Kader Altunköse adına düzenlenmiş olduğu, sanık ... yönünden usulüne göre verilmiş bir mütalanın bulunmadığı dikkate alınarak; sanık ... hakkında 213 sayılı VUK"nin 367. maddesi gereğince dava şartı olan mütalaanın verilip verilmeyeceğinin Vergi Dairesi Başkanlığından sorulması, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken, yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Sanığın, POS cihazlarını kullanım amaçları ve sözleşme koşulları dışında, kredi kartı sahiplerinin nakit ihtiyaçlarının karşılanması veya kredi kartı borcunun ertelenmesi amacıyla kullanmaktan ibaret eylemlerinin, hem 5237 sayılı TCK’nin 241. maddesinde düzenlenen tefecilik suçunu hem de 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu"nun 36. maddesinde düzenlenen gerçeğe aykırı olarak harcama belgesi düzenleme suçunu oluşturduğu anlaşılmakla, her iki suç için öngörülen cezaların aynı olması karşısında, 5237 sayılı TCK’nin 44. maddesi ve özel norm ilkesi önceliği gereğince sanık hakkında 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu"nun 36. maddesinde düzenlenen zincirleme şekilde gerçeğe aykırı olarak harcama belgesi düzenleme suçundan hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde tefecilik suçundan mahkumiyet kararı verilmesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 05.11.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.