Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2012/790 Esas 2012/3382 Karar Sayılı İlamı

Davacı vekili davacının 17/07/2002 tarihinde elektronik mühendisi olarak davalı işyerinde çalışmaya başladığını, 30/11/2005 tarihli fesih yazısı ile iş sözleşmesinin işveren tarafından haksız  olarak feshedildiğini, beyan ederek işçilik alacaklarının faizi ile davalıdan tahsiline kara verilmesini talep etmiştir.
Davalı işveren vekili; iş sözleşmesinin 4857 sayılı İş Kanunu’nun 25/ll-h maddesi gereğince haklı feshedildiğini, davalı şirketin Ankara ofisinin organizasyon değişikliğine bağlı olarak kapatıldığını, davacının kendi rızası ile İstanbul" a nakledildiği  ve faturalı ücretlendirme uzmanı olarak çalışmaya başladığını, eski görevine ilişkin tüm hak ve menfaatlerinden vazgeçtiğini açıklayan muvafakatname verdiğini, İstanbul"daki görevine başladıktan sonra davacının işini gereği gibi yapmadığını, uyarıları dikkate alınmadığını, izin ve fazla mesai alacağı olmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece davacının 18/07/2002-07/12/2005 tarihleri arasında davalı işyerinde çalıştığı iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından haksız ve ihbarsız feshedilmesi sebebi ile kıdem ve ihbar tazminatına hak kazandığı, haftalık 45 saati aşan çalışma yaptığı ispat edilemediğinden fazla mesai alacağı olmadığı, kullandırıldığı ispat edilemediğinden 27 gün yıllık izin alacağı olduğu, davacıya ödenen miktar düşüldüğünde davacının yıllık izin alacağı kalmadığı, davacının iş güvencesi kapsamında olması nedeni ile kötü niyet tazminatı talep edemeyeceği gerekçesi ile davanın  kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar taraflarca  temyiz edilmiştir.
Mahkemece hüküm altına alınan kıdem ve ihbar tazminatı  iş sözleşmesinin feshine  bağlı alacaklardır.  Dosya içeriğine  göre davacı  iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından  30/11/2005 tarihli fesih yazısı ile iş sözleşmesinin işveren tarafından haksız  olarak feshedildiğini iddia ederek  kıdem ihbar tazminatı   ve diğer  işçilik alacaklarının  davalı işverenden  tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Ancak  davacı  çalışan tarafından davalı işveren hakkında  aynı  fesih bildirimine karşı İstanbul 6. İş mahkemesinin 2006/450-921 karar sayılı dosyasında davacı tarafından davalı işveren aleyhine işe iade davası açıldığı, feshin geçersizliğine ve davacının işe iadesine dair verilen kararın Yargıtay 9.Hukuk Dairesi tarafından 10/04/2007  tarihinde  onanarak kesinleştiği anlaşılmaktadır.  Yine  söz konusu  kesinleşen işe iade kararı  üzerine  davacının   4857 sayılı Kanun’un  21. maddesindeki yasal prosedürü işletip işletmediği anlaşılamamaktadır.
Buna göre mahkemece davacı tarafından  açılan işe iade davasında kesinleşen işe iade  kararından sonra  işverene işe  iade edilmek üzere  süresinde   başvurup başvurmadığı, işverenin işe başlatma talebinde  bulunup bulunmadığı konusu araştırılmalı, davanın açıldığı  tarih itibari ile  iş sözleşmesi feshedilmemiş ise  davanın usulden  reddine, aksi halde  şimdiki  gibi  karar verilmelidir. Eksik inceleme  ile  yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup  bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ :Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 06/03/2012 gününde oybirliği ile karar verildi.