Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik Yapma
Hüküm : CMK 223/2-e maddesi gereği beraat

Sanığın tefecilik yaptığı iddiasıyla açılan kamu davasında, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
TCK"nın 241. maddesinde tanımlanan tefecilik suçunun oluşabilmesi için kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin yeterli oluşu, ayrıca birden fazla kişiye sistemli olarak faiz karşılığı ödünç para verilmesinin suçun unsuru olarak aranmaması, kişiler arasında doğmuş bir alacak borç ilişkisine dayanmayan kazanç elde etme amaçlı ödünç para verme eylemlerinin tefecilik suçu kapsamında bulunması ve aralarında yakın akrabalık bağı veya iş ilişkisi bulunmayan kişiler arasında günün ekonomik koşulları nazara alındığında yüksek sayılabilecek miktarda paranın karşılıksız verilmesinin hayatın olağan akışına uygun olmaması gözönüne alınarak sanık hakkında tefecilik suçundan beraat kararı verilmiş ise de; dosyadaki mevcut delillerin hüküm kurmaya yeterli olmadığı nazara alınarak, maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde ortaya çıkarılması bakımından sanığın tefecilik yapıp yapmadığı hususunda ayrıntılı ve gizli kolluk araştırması yaptırılması, vergi mükellefi olması halinde ilgili Vergi Dairelerine ihbarda bulunularak sanık hakkında Vergi Tekniği Raporu düzenlettirilmesi veya bilirkişi raporu alınması, ilgili icra dairelerinden sanığın alacaklı olduğu icra dosyalarında borçlu gözüken kişilerin faiz karşılığı sanıktan ödünç para alıp almadıkları konusunda tanıklıklarına başvurulması bu kapsamda TCK"nın 43. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı tartışılması, soruşturma aşamasında ifade sırasında hazırda bulunan sanık müdafinin beyanları doğrultusunda Bakırköy 3.İcra Müdürlüğü"nün 2012/163 Esas sayılı dosyasının suç tarihinin tespiti açısından onaylı bir örneğinin dosya arasına alınmasından sonra hasıl olacak sonuca göre hukuki durumunun
tayin ve takdir edilmesi gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ve yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde hüküm kurulması,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 22/09/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.