İş sözleşmesinin geçerli neden olmadan davalı işveren tarafından feshedildiğini belirten davacı işçi, feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini talep etmiştir..
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, fesih tarihinde işyerinde 2 işçinin çalıştığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Karar davacı tarafından temyiz edilmiştir.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 18. maddesinin birinci fıkrasına göre iş güvencesi hükümlerinden yararlanmak için otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerinde çalışmak gerekir. Aynı maddenin dördüncü fıkrasına göre işverenin aynı işkolunda birden fazla işyerinin bulunması halinde, işyerinde çalışan sayısı bu işyerlerinde çalışan toplam işçi sayısına göre belirlenir. İşçi sayısına ilişkin bu hüküm nispi emredici olduğundan, daha az işçi sayısını öngören sözleşme hükümleri geçerli kabul edilmektedir.  
Otuz işçi sayısının belirlenmesinde fesih bildiriminin işçiye ulaştığı tarih itibariyle belirli-belirsiz süreli, tam-kısmi süreli, daimi-mevsimlik sözleşmelerle çalışan tüm işçiler dikkate alınır.
Dosya içeriğine göre, davalı işyerinde otuz işçiden az çalışan olduğu tartışmasızdır. 4857 sayılı  Kanun"un  18. maddesine  göre iş sözleşmesinin feshinin geçerli sebebe dayanması için işyerinde  otuz  veya daha fazla işçi çalıştırılması gerekir, ancak  anılan kanunun bu maddesi nispi  emredici bir madde olup taraflar her zaman işçi lehine bunun aksini kararlaştırabilirler. Nitekim taraflar arasında imzalanmış toplu iş sözleşmesinin  24. maddesi  iş sözleşmesinin feshedileceği durumlarda işyerinde çalışan işçi sayısına bakılmasızın iş güvencesine ilişkin hükümlerin uygulanacağı hükmünü getirmiştir. Bu durumda, işyerinde çalışan işçi sayısı otuzun altında olsa dahi toplu iş sözleşmesinin  bu maddesine itibar etmek gerekirken mahkemenin aksi düşünce ile davanın reddine karar verilmesi hatalıdır.
Mahkemece işin esasına girilerek sonucuna göre hüküm kurulması gerekirken davanın yazılı şekilde usulden reddi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz   olunan   kararın  yukarıda  yazılı  sebeplerden   BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 02/03/2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.