Esas No: 2021/6470
Karar No: 2022/4378
Karar Tarihi: 27.09.2022
Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2021/6470 Esas 2022/4378 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi, HMK 362/1-a maddesi ve 6763 sayılı Kanun’un 42. maddesi uyarınca, miktar veya değeri kırkbin Türk Lirasını geçmeyen davalara ilişkin kararların temyiz edilemeyeceğini belirtmiştir. Bu miktar her yıl yeniden değerlendirme oranında artırılmaktadır ve 2021 yılı için temyiz kesinlik sınırı 78.630,00 TL'dir. Kararda, temyiz başvurusunun kesinlik sınırının altında kalan dava tutarı için yapıldığından, başvurunun reddine karar verilmiştir. Temyiz edilen karar kesin olsa bile, inceleme yapılmaz ve temyiz talebi reddedilir. Kanun maddeleri, HMK 362/1-a, 6763 sayılı Kanun'un 42. maddesi, HMK 346/1 ve HMK 366'dir. Ayrıca, HUMK'daki İçtihadı Birleştirme Kararı, HMK hükümleri ile de uyumlu olduğundan aynı yorum ve sonucu doğurmaktadır.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 27. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : Ankara 5. Asliye Ticaret Mahkemesi
- K A R A R -
HMK 362/1-a maddesi ve 6763 sayılı Kanun’un 42. maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesinin miktar veya değeri kırkbin Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararları verildiği anda kesin olup, temyiz edilemez. HMK’nın ek 1. madde gereğince bu miktar 2017 ve sonrası yıllarda her yıl yeniden değerlendirme oranında artırılacaktır. Bu hükümlere göre hesaplama yapıldığında Bölge Adliye Mahkemesi kararları yönünden 2021 yılı için temyiz kesinlik sınırı 78.630,00 TL’dir.
Yukarıda sözü edilen kurallar ve yapılan açıklamalarla birlikte değerlendirildiğinde; somut olayda 117.844,00 TL’nin tahsili talep edilmiş, ilk derece mahkemesince davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, reddedilen 42.575,30 TL yönünden davacı istinaf başvurusunda bulunmuş, Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesince istinaf isteminin reddine karar verilmiş ve bu hükme karşı davacı tarafından temyiz başvurusunda bulunulmuştur. Bu durumda temyiz başvurusu Bölge Adliye Mahkemesi kararı ile reddine karar verilen 42.575,30 TL için yapılmış olduğundan Bölge Adliye Mahkemesi karar tarihine göre temyiz eden yönünden kesinlik sınırı altında kalmaktadır.
Temyiz dilekçesi, kanuni süre geçtikten sonra verilir veya kesin olan bir karara ilişkin olursa, kararı veren Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi temyiz dilekçesinin reddine karar verir ve 344'üncü maddeye göre yatırılan giderden karşılanmak suretiyle ret kararını kendiliğinden ilgiliye tebliğ eder (HMK 346/1 ve 366). Temyiz edilen karar kesin olduğu halde bu konuda inceleme yapılıp karar verilmeksizin dosya Yargıtay’a gönderilmiş ise 01.06.1990 tarih 1989/3 Esas, 1990/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince dosyanın mahalline çevrilmesine gerek olmaksızın Yargıtay tarafından da temyiz talebinin reddine karar verilebilir. Bu İçtihadı Birleştirme Kararı HUMK hükümleri nedeniyle verilmiş olsa da HMK’daki benzer düzenlemeler de aynı yorum ve sonucu doğurduğu için HMK hükümlerine göre temyiz yönünden de uygulanması gerektiğinden temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin, Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi kararının miktar itibarıyla kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 27.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
