Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Yargı görevi yapanı, bilirkişiyi veya tanığı etkilemeye teşebbüs
Hüküm : CMK’nın 223/2-e maddesi gereğince beraat

Yargı görevi yapanı, bilirkişiyi veya tanığı etkilemeye teşebbüs suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ...’nin, 06.05.2014 tarihinde, 6136 sayılı Kanun’a aykırılık, konut dokunulmazlığının ihlali, ... isimli mağdura yönelik neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama ve ... isimli mağdura yönelik kasten yaralama suçlarını işlediği iddiasıyla Tunceli Cumhuriyet Başsavcılığınca başlatılan 2014/988 sayılı soruşturma kapsamında alınan ifadesinde olayın mağdurlar ... ile ...’in kız kardeşi hakkında küfürlü konuşmalarından kaynaklandığına dair savunmada bulunduğu ve aynı soruşturmada tanık olarak beyanına başvurulan şikayetçi ...’ın ise olay günü arkadaşları olan mağdurlar ... ile ... tarafından sanığın kız kardeşine herhangi bir söz söylendiğini duymadığını ifade ettiği, söz konusu adli soruşturmanın tamamlanıp, sanık ... hakkında anılan suçlardan düzenlenen 20.06.2014 tarihli iddianamenin kabul edilerek, Tunceli Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/171 esasına kaydedilen davanın 18.07.2014 tarihli duruşmasında, şikayetçi ...’ın 21.10.2014 tarihli duruşmada tanık sıfatıyla dinlenilmesi için davetiye çıkarılmasına karar verildikten sonra, sanık ...’nin, 12.08.2014 tarihinde, kardeşi olan tanık ... ile birlikte bir kafede oturmakta olan şikayetçi ...’ın yanına gelip, “Yemeğin bittiyse seninle bir görüşelim.” demesi üzerine kafenin açık alanına çıktıklarında, ona; “İfadeni nasıl vereceğini biliyorsun, bunu söylememe gerek yok, aksi halde istediğim zaman sizi aldırırım!” ve şikayetçi ...’ın önceki ifadesinden dönmeyeceğini beyanla tepki göstermesi üzerine de, “Görüşeceğiz!” biçiminde tehdit içerikli sözler söyleyerek, TCK"nın 277/1. madde ve fıkrasındaki yargı görevi yapanı, bilirkişiyi veya tanığı etkilemeye teşebbüs suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda;
Gerek şikayetçi ...’ın kardeşi olan tanık ...’in gerek aynı kafede yan masada eşiyle birlikte oturmakta olan diğer tanık ...’ın olay günü sanığın şikayetçinin masasına gelip, onu çağırması üzerine sanıkla şikayetçinin kafenin teras kısmına geçtiklerini beyan ettikleri ve sanık tarafından şikayetçi ...’a tehdit içerikli sözler söylendiğine dair adı geçen şikayetçinin iddialarının tanık anlatımlarıyla da doğrulanmadığı anlaşıldığından, savunmanın aksine, sanığın mahkumiyetine yeter, her türlü derecede şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmaması nedeniyle sanık hakkında CMK’nın 223/2-e madde, fıkra ve bendi gereğince beraat hükmü kurulmasına ilişkin yerel mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiş, tebliğnamedeki; delillerin takdirinde yanılgıya düşülerek, mahkumiyet yerine beraat kararı verilmesinden dolayı hükmün bozulmasını öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılama sonunda, yüklenen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmadığı gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, mahalli Cumhuriyet savcısının sübuta ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, beraate ilişkin hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 04.03.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.