MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama, genel güvenliği kasten tehlikeye sokacak şekilde silahla ateş etme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
I- Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde,
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonucunda oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, yerinde görülmeyen sair temyiz itirazların reddine, ancak;
a- Tüm dosya kapsamına göre; olay günü mağdurun, sanık ... ile tanıklar Tuncay ve Nevin arasında yaşanan kavga olayını görmesi üzerine, olayın daha fazla büyümemesi için tanıkları alarak evlerine doğru götürdüğü sırada, sanığın yanında bulunan tüfekle mağdura doğru ateş ederek onu yaralaması şeklinde gerçekleşen eylemde, sanığın eylemini doğrudan kast ile gerçekleştirdiği sabit olduğu halde, yazılı şekilde olası kast ile yaralama suçundan mahkumiyetine karar verilerek eksik ceza tayini,
b- Şikayetçi tarafından sanığa yönelik haksız bir davranışta bulunulmadığının anlaşılması karşısında, şartları oluşmadığı halde sanık hakkında 5237 sayılı TCK.nın 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanması suretiyle eksik cezaya tayini,
c- Sanıkların sarfına sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinden ayrı ayrı sorumlu tutulmaları gerekirken, yazılı şekilde yargılama giderlerinin sanıklardan eşit olarak tahsiline karar verilmesi,
II- Sanık ... hakkında genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince,
a- Sanık ..."ın tanıkları olay yerinden uzaklaştırmaya çalışan mağdur ..."ı yaralamasından sonra, sanık ..."un diğer sanıktan tüfeği alarak, onları korkutmak amacıyla havaya ateş etmesi şeklindeki eyleminin, TCK.nın 106/2-a maddesinde düzenlenen silahla tehdit suçunu oluşturduğu gözetilmeden, suç vasfında yanılgıya düşülerek yazılı biçimde genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan hüküm kurulması,
b- Kabule göre de;
1- Adli para cezalarının yerine getirilmemesi halinde 6545 sayılı Kanunla değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi uyarınca infaz aşamasında resen uygulama yapılabileceği nazara alındığında, hüküm fıkrasında TCK.nın 52/4. maddesi gereğince, infazı kısıtlar biçimde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin belirtilmesi,
2- Sanıkların sarfına sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinden ayrı ayrı sorumlu tutulmaları gerekirken, yazılı şekilde yargılama giderlerinin sanıklardan eşit olarak tahsiline karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nın 321. ve 326/son maddeleri gereğince ceza miktarları yönünden kazanılmış hakları saklı kalmak kaydıyla BOZULMASINA, 30.01.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.