Mahkemesi :İş Mahkemesi
Davacı, 2926 sayılı Yasaya tabi sigortalı olduğunun tespiti ile prim borcunu yatırdığı tarihi takip eden ay başından itibaren yaşlılık aylığı tahsisine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, ilamında belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne, 01.05.2011 tarihinden itibaren yaşlılık aylığı tahsisine karar vermiştir.
Hükmün, davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davalı Kurum vekilin sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davanın yasal dayanağı, 2926 sayılı Yasanın 2 ve devamı maddeleri ile Ek 3. maddesi gereğince 1479 sayılı Yasanın 35 ve devamı maddeleri ve Geçici 10. maddesidir.
Mahkemece, davacının, 31.08.2003-01.05.2008 tarihleri arasında...sigortalısı olduğunun tespitine karar verilmesi isabetli ise de; davacı, 01.05.1995 tarihinden itibaren başlayan sigortalılığı nedeniyle, Geçici 10. maddenin 3. fıkrasının e bendi gereğince yaşlılık aylığı tahsisi için, 15 tam yıl primi ödenmiş sigortalılık ve 56 yaş şartına tabi olup, tahsis talep tarihi itibariyle 56 yaşını doldurmuş ise de, 01.05.1995 tarihinden itibaren kabul edilen süreler dahil 13 yıl primi ödenmiş sigortalılık süresinin bulunması nedeniyle, davacı hakkında yaşlılık aylığı tahsis şartlarının gerçekleştiğinden bahsedilemez.
Hal böyle olunca, mahkemece, davacının, kabul edilen sigortalılık dönemi öncesi ve sonrasında, taraflar arasında ihtilaf konusu olmayan 1479, 2926 ve 506 sayılı Yasalara tabi sigortalılığının varlığı araştırılarak, 15 tam yıl primi ödenmiş sigortalılık şartının varlığı ve prim borcunun bulunmaması halinde, tahsis şartlarının gerçekleştiği 01.05.2011 tarihinden itibaren yaşlılık aylığı tahsisine karar verilmesi, prim borcunun varlığı halinde ise, usul ekonomisi yönünden, davacıya ödeme yapması için uygun bir süre verilerek, yargılamanın devamı sırasında davacının belirlenen prim borçlarını ödemesi halinde, borcun ödendiği tarihi takip eden aybaşından itibaren yaşlılık aylığına hak kazandığının tespitine karar verilmesi gerekirken, hatalı değerlendirme sonucu, yazılı şekilde hüküm kurulması isabetsizdir.
3-Kabule göre de, Yargılama giderleri, (hüküm tarihinde yürürlükte bulunan) Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 423. maddesinde sayılmış olup, anılan maddenin 6. bendinde de vekâlet ücretine yer verilmiştir.
29.05.1957 gün ve 4/16 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararında da belirtildiği üzere, karşı tarafa yüklenmesi gereken ve yargılama giderlerinden olan vekâlet ücretine, diğer yargılama giderlerinde olduğu gibi, mahkemece kendiliğinden (resen) hükmedilmesi gerekir.
Eldeki davada; ıslah dilekçesindeki talebe göre, hüküm altına alınmayan süre yönünden, avukatla temsil edilen davalı Kurum lehine, karar tarihi itibariyle yürürlükte olan tarife uyarınca vekalet ücretine karar verilmesi gerekirken, hatalı değerlendirme sonucu, yazılı şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 09.04.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.