MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 8. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 30.06.2016 tarih ve 2015/907-2016/487 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin ek kararı davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Taraflar arasında görülen davadan dolayı mahkemece verilen yetkisizlik kararına karşı davacı vekilince temyiz kanun yoluna başvurulmuş, Dairemizin 21.05.2018 gün, 2016/14177 Esas- 2018/3787 Karar sayılı ilamıyla yetkisizlik kararının onanmasına karar verilmiştir. Dairemiz onama ilamına karşı bu kez davacı vekilince karar düzeltme yoluna başvurulmuş, Dairemizin 25.10.2018 gün, 2018/4753 Esas-2018/6673 Karar sayılı ilamıyla, HUMK’un 440/3. maddesinin 3. bendine göre, yetkisizlik kararlarına ilişkin ilamlara karşı karar düzeltme yoluna başvurulamayacağından bahisle karar düzeltme dilekçesinin reddine karar verilmiştir. Akabinde, davacı vekilince mahkemeye hitaben verilen 05.12.2018 tarihli dilekçeyle dosyanın yetkili ve görevli Antalya Asliye Ticaret Mahkemesine gönderilmesi talep edilmiştir.
Mahkemece verilen 30.01.2019 tarihli ek kararla, verilen yetkisizlik kararınına karşı temyiz yoluna başvurulduğu, Yargıtay 11. Hukuk Dairesinin 21/05/2018 tarih, 2016/14177 Esas, 2018/3787 sayılı kararı ile temyiz itirazlarının reddine ve kararın onanmasına karar verildiği, onama ilamının 10/07/2018 tarihinde taraf vekillerine tebliğ edildiği, ancak taraf vekillerince bu tebliğ tarihinden itibaren 2 hafta içerisinde dosyanın yetkili mahkemeye gönderilmesi talebinde bulunulmadığı, davacı vekilince 05/12/2018 tarihinde dosyanın yetkili mahkemeye gönderilmesi talep edilmişse de anılan talebin süresinde olmadığı gerekçesiyle davanın açılmamış sayılmasına karar verilmiştir.
Ek kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara kararın dayandığı deliller ile gerektirici sebeplere göre, ek karara yönelik davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, ek karara yönelik davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, temyiz harcı davacıdan peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına,10/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.