Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1053 Esas 2020/1945 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/1053
Karar No: 2020/1945
Karar Tarihi: 08.06.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1053 Esas 2020/1945 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı ile davacı arasındaki sözleşme kapsamında çalıştırılan işçinin işçilik alacakları ile ilgili başlatılan icra takibinde dava dışı işçiye ödeme yapıldığı ve son işveren olması sebebiyle tüm tazminat bedelini tek başına davacının ödemek zorunda kaldığı belirtilmiştir. Davacı tarafından ödenen bedelin davalıdan tahsiline karar verilmesi talep edilmiş, ancak mahkemece sözleşme hükümlerine göre davacının işçinin ücretlerinden tamamen sorumlu olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir. Davacı vekili tarafından yapılan temyiz itirazları reddedilmiştir. Kararda herhangi bir kanun maddesi belirtilmemiştir.
Not: Yukarıdaki özet, sadece bir yapay zeka tarafından üretilmiştir ve doğruluğu garanti edilmemektedir. Bu nedenle, kararın detaylı bir şekilde incelenmesi önerilir.

23. Hukuk Dairesi 2019/1053 E. , 2020/1945 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki rücuen tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili; müvekkili ile davalı arasında imzalanan sözleşme kapsamında davalıya ait birimlerde çalıştırılan dava dışı işçinin açtığı işçilik alacakları ile ilgili dava sonucu başlatılan icra takibinde dava dışı işçiye ödeme yapıldığını, son işveren olması sebebiyle tüm tazminat bedelini tek başına ödemek zorunda kaldığını, yapılan bu ödemeden sözleşme hükümlerine göre davalının sorumlu olduğunu, bu hususun kabul edilmemesi halinde müvekkilinin davalı işyerinde ihale aldığı dönemleri kapsayan süredeki kendi sorumluluğuna düşen bedelin davalı ile birlikte yarı oranda paylaştırılmasına ve kendi dönemi dışında kalan dönemler için sadece davalı yanın sorumluluğuna karar verilmesi gerektiğini ileri sürerek müvekkili tarafından ödenen bedelin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili; işçinin ücretlerinden davacının sorumlu olduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasındaki sözleşme ve eki niteliğindeki şartnamelere göre davacı yüklenici, çalıştırdığı personelin ücretlerinden ve işçiye ödediği miktarın tamamından sorumlu olduğu gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, karar düzeltme kapalı olmak üzere 08.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.