Başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması - resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2017/16203 Esas 2020/1311 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması, resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın, ağabeyi ..."ın kimlik bilgilerini kullanarak, üzerinde kendi fotoğrafı bulunan ve 03.02.2014 tarihli uzmanlık raporuna göre de, hakiki olduğu belirtilen nüfus cüzdanının çıkartılmasına yönelik eylemiyle ilgili, resmi belgede sahtecilik suçundan zamanaşımı süresi içerisinde işlem yapılması mümkün görülmüştür.
1- İftira suçunun özel bir halini düzenleyen TCK.nın 268. maddesinde tanımlanan "Başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması" suçunun oluşabilmesi için, kişinin işlediği suç nedeniyle kendisi hakkında soruşturma ve kovuşturma yapılmasını engellemek amacıyla, başkasına ait kimliği veya kimlik bilgilerini kullanması gerektiği, suç soruşturma veya kovuşturması bulunmaksızın diğer resmi belgelerin düzenlenmesi aşamasında görevlilere kimliği ile ilgili yalan beyanda bulunma eyleminin TCK.nın 206/1. maddesinde öngörülen suçu oluşturacağı, somut olayda; hakkında farklı suçlardan yakalaması bulunan sanığın, kardeşi ... adına düzenlenmiş ancak üzerinde kendi fotoğrafı bulunan nüfus cüzdanı ile dolaştığının polise ihbar edilmesi sonrasında polis tarafından yakalandığı ve yapılan aramada söz konusu nüfus cüzdanının üzerinde ele geçirildiği, kolluk tarafından alınan savunması sırasında kendisini ... olarak tanıttığı, adli muayene raporu, sevk ve serbest bırakma, üst arama, yakalama ve gözaltına alma tutanaklarının da yine ... adına düzenlendiği tüm dosya içeriğinden anlaşılmakla, henüz hakkında yürütülen bir soruşturma veya kovuşturma bulunmayan sanığın gerçekleştirmiş olduğu eylemlerin kül halinde resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan suçunu oluşturduğu gözetilmeden, yazılı şekilde atılı suçlardan ayrı ayrı hükümler kurulması,
2- Kabule göre de;
a- Sanık hakkında en ağır cezayı içeren mahkumiyetin tekerrüre esas alınması gerektiği halde, hangi ilamın esas alındığının kararda belirtilmemesi,
b- Sanık hakkında TCK"nın 58. maddesi uygulanırken, mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanacağının gösterilmesi ile yetinilmesi gerekirken, ayrıca infazı sınırlar biçimde denetim süresinin de belirlenmesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 30.01.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.