Danıştay 7. Daire 2018/5326 Esas 2022/575 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2018/5326
Karar No : 2022/575

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü) …
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : … Taşımacılık Tarım Hayvancılık ve İnşaat Malzemeleri Ticaret Limited Şirketi

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı hakkında düzenlenen vergi inceleme raporuna istinaden, 2011 yılının Mart ayının(1,2.), Nisan ayının(2.), Mayıs ayının(1,2.), Haziran ayının (1,2.), Ağustos ayının (1.), Eylül ayının (2.), Ekim aylarının (2.) dönemlerine ilişkin olarak re'sen tarh edilen özel tüketim vergileri ile kesilen vergi ziyaı cezalarının iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun, 7201 sayılı Tebligat Kanunu'na göre özel hükümler içermesi nedeniyle vergi dairesince vergilendirme ile ilgili tebliğe çıkarılacak evraklarda 213 sayılı Kanun'a atıf yapılan hükümlerinin uygulanması gerektiği, dolayısıyla 7201 sayılı Kanun'un 21. maddesi hükmünün somut olaya tatbik edilemeyeceği göz önünde bulundurulduğunda; tebliğ memurunca davacının bilinen adresinde mezkur evrakın tebliğ edilememesi üzerine, tebliğe çıkaran merciie iade edilmesi ve ilanen tebliğe ilişkin hükümlerin işletilmesi gerekirken, vergi ve ceza ihbarnamelerinin 7201 sayılı Kanun'un 21. maddesi uyarınca şirket yetkilisinin bilinen adresinde kapıya yapıştırılmak suretiyle tebliğinde usule uygunluk bulunmadığı, bu durumda ihbarnamenin tebliğ tarihinin davacının beyan ettiği 03/01/2017 tarihi olarak kabulü gerektiğinden, 2011 yılına ilişkin tarhiyatın 5 yıllık zamanaşımı süresi içinde en geç 31/12/2016 tarihine kadar tebliğ edilmesi gerekirken 03/01/2017 tarihinde tebliğ edildiği anlaşıldığından, vergilerin tarh zamanaşımına uğradığı gerekçesiyle davaya konu işlemin iptaline karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusuna konu kararın hukuka ve usule uygun olduğu ve davalı idare tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Vergi Usul Kanunu'nda tebliğat hükümleri düzenlenmiş olmasına karşın ilan yoluyla tebliğ yapmanın süre yetersizliği nedeniyle mümkün olmadığı halinde veya muhatabın tebliğ evrakını almaktan kaçınması durumuna ilişkin bir düzenlemenin bulunmadığı, söz edilen boşluğun genel Kanun olan 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümlerine göre çözümleneceği, davacının bilinen adreslerinde bulunamaması ve ilanen tebliğ için yeterli olan kanuni sürenin olmadığı durumlarda, vergi alacağının zamanaşımına uğramaması için. 7201 sayılı Kanun'un 51. maddesi hükmü uyarınca, yine aynı Kanun'un 21. maddesine göre yapılan tebliğin yasal mevzuala uygun olduğu, tesis edilen işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve kanunya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Temyiz isteminin reddine,
2…. Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, bu kararın taraflara tebliği ve bir örneğinin de Bölge İdare Mahkemesine gönderilmesini teminen dosyanın ilk derece Mahkemesine gönderilmesine, 15/02/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.