Davacı işçi, iş sözleşmesinin davalı işverence geçerli bir sebep olmadan feshedildiğini ileri sürerek feshin geçersizliği ile işe iadesine karar verilmesini, buna bağlı işe başlatmama tazminatı ile boşta geçen dört aylık ücret ve diğer haklarının belirlenmesi isteğinde bulunmuştur.
Davalı işveren, davacıya hatırlatılmasına rağmen görevini gereği gibi yapmamakta ısrar ettiği işini ihmal ettiği, pek çok defa aynı konuda savunmasının alındığını iş sözleşmesinin haklı sebeple feshedildiğini ileri sürerek davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece işyerinde dokuma bölümünde gündüz çalışan işçiler tarafından yapılması gereken işlerin yapılmadğı çağa ipliğin konulmadığı bu durumun davacı tarafından vardiya amirine bildirildiği halde gerekli önlemler alınmadığı, makinede arıza meydana geldiği tüm bu sebeplerle üretim kaybı ve ürünlerde hataların oluştuğu ancak teknik sebeplerden kaynaklanan ve davacının sorumluluğunu gerektirmeyen bu durumlardan davacının sorumlu tutulamayacağı gerekçesi ile davanın kabulüne, davacının işe iadesine karar verilmiştir.
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasında iş sözleşmesinin feshinin geçerli sebebe dayanıp dayanmadığı uyuşmazlık konusu olup, normatif dayanak 4857 sayılı İş Kanunu’nun 18. ve devamı maddeleridir.
4857 sayılı Kanun’un 18. maddesine göre otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerlerinde en az altı aylık kıdemi olan işçinin belirsiz süreli iş sözleşmesini fesheden işveren, işçinin yeterliliğinden veya davranışlarından ya da işletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanmak zorundadır.
4857 sayılı Kanun’un 18. maddesi bakımından işçinin davranışlarından kaynaklanan sebepler, işçinin aynı Kanun"un 25/II. maddesinde öngörülen sebepler niteliğinde ve ağırlığında olmayan, işyerinde işin görülmesini önemli ölçüde olumsuz etkileyen, sözleşmeye aykırı davranışlarıdır. İşçinin davranışı ancak işyerinde olumsuzluklara yol açması halinde geçerli sebep olabilir. İşçinin sosyal açıdan olumsuz bir davranışı, toplumsal ve etik açıdan onaylanmayacak bir tutumu işyerinde üretim ve iş ilişkisi sürecine herhangi bir olumsuz etki yapmıyorsa geçerli sebep sayılamaz.
4857 sayılı Kanun’un 20. maddesinin ikinci fıkrasına göre feshin geçerli sebebe dayandığını ispat yükümlülüğü işverene aittir. İşçi, feshin başka bir sebebe dayandığını iddia ettiği takdirde, bu iddiasını ispatla yükümlüdür.
Dosya içeriğinden, davacının 30/09/2003 tarihinden beri davalı işyerinde dokuma görevlisi olarak çalıştığı, 09/12/2009 tarihli fesih bildiriminde iş sözleşmesinin görevinde gerekli özeni göstermediğinden tezgahat sürekli hatalara sebep olduğundan, işyerindeki sorumlusunun verdiği görevleri yerine getirmediğinden, üretim kaybına sebep olduğundan 4857 sayılı Kanun"un 25/II-e-h bentleri uyarınca feshedildiği anlaşılmaktadır. Mahkemece davacı hakkında hatalı üretimler sebebiyle bir çok tutunak tutulduğu, ihtarlar verildiği halde bu hataların davacının davranışlarından kaynaklanıp kaynaklanmadığı somut olarak saptanamadan tanık beyanı ile yetinmek suretiyle karar verilmesi isabetsiz olmuştur.
Somut olayda davacının işyeri dosyasındaki hatalı üretim sebebiyle tutulan tutanaklar ve verilen ihtar cezaları ve dayanak belgeri ile işyerindeki dokuma tezgahlarındaki çalışma usul ve esasları, görev tanımları ile emsal çalışanların işyeri dosyaları da getirtildikten sonra tekstil işlerinde özelde halı dokuma işinde uzman bilirkişiler ile hukukçudan oluşan bilirkişi heyetinden; meydana gelen üretim hata ve kayıplarından davacının sorumlu olup olmadığı aynı tezgahta aynı sürede çalışmaların durumları ile de karşılaştırma yapılmak suretiyle hazırlanacak rapor ve tüm deliller birlikte değerlendirilerek sonuca gidilmesi gerekir.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 23/02/2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.
